17 मुक्ति हे छिमिगु तपुलि खः। अले आत्मां बियादीगु परमेश्वरयागु वचन तरवार खः।
हे परमप्रभु! छिं जितः थःगु ढाल बियाः बचय् यानादीगु दु। छिगु ग्वाहालिं जितः तःधंकादीगु दु।
वय्कलं जिगु म्हुतु ज्वःगु तरवार थें यानादिल। वय्कलं जितः थःगु ल्हाःया किचलय् सुचुकादिल। वय्कलं जितः च्वामुसे च्वंगु वाण दय्कादिल, अले जितः थःगु वाण तयेगु बलाथुली सुचुकातयादिल।
वय्कलं धार्मिकताया छाती-पाता, व छेनय् मुक्तिया तपुलि पुयादिल। अले वय्कलं ब्वला काइगु वसः पुयादिल, अले जोसयात लं थें पुनादिल।
अथे जुयाः जिं छिमित जिमि अगमवक्तातपाखें कुचा कुचा यानागु दु। जिं छिमित जिगु म्हुतुया वचनं स्यानागु दु। जिगु न्याय छिमिके हाबलासा थें प्वालापिलि च्यात।
उकिं वं जितः धाल, “थ्व यरूबाबेलया निंतिं परमप्रभुया वचन खः, ‘शक्तिं मखु, बलं नं मखु, तर जिगु आत्मापाखें’ धकाः दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
येशूं लिसः बियादिल – “थथे च्वयातःगु दु – “‘मनूत मरिं जक मखु, परमेश्वरयागु म्हुतुं पिहां वःगु छगू छगू वचनं म्वाइ।’”
येशूं वयात धयादिल – “थथे च्वयातःगु दु – ‘छं परमप्रभु परमेश्वरयागु मन स्वये मते।’”
ख्रीष्ट येशूं मण्डलीयात शुद्ध यायेत थःगु वचनं व लखं सिलाः शुद्ध यानादिल।
झीपिं जलय् च्वनीपिं जूगुलिं झीसं थःत कःघाना च्वनेमाः। झीसं ला विश्वास व मायायात छातिइ चीगु नँयागु पाता थें चिना तयेमाः अले मुक्तियागु आशायात तपुलि थें पुया च्वनेमाः।
छाय्धाःसा परमेश्वरयागु वचन ज्या याना तुं च्वनीगु व जीवन बीगु खः। थ्व निखें धाः दुगु तरवार स्वयाः नं ज्वः, थ्वं दुने थ्यंक वनाः प्राण व आत्मायात छुतय् यानाबी, साहाः व स्यःयात छुतय् यानाबी। अले मनूतय्गु नुगलय् च्वंगु खँ व इच्छायात ल्ययाः जाँचय् याइ।
थुकथं वय्कः नाप मिलय् जुइ धुंकूगुलिं वय्कःयागु खँ भिं धकाः थुमिसं स्यू। परमेश्वरयागु राज्ययागु अजू चायापुगु शक्ति गय् च्वं धकाः नं थुमिसं थुइके धुंकल।
वय्कःयागु जव ल्हातय् न्हय्गः नगु दु। वय्कःयागु म्हुतुं तसकं ज्वःगु निखें धाः दुगु तरवार पिहां वयाच्वंगु दु। वय्कःयागु ख्वाः तसकं थीगु सूर्य थें च्वं।
चीधिकःम्ह भ्याःचायागु हिं व इमिसं न्यंकूगु वचनं यानाः इमिसं वयात बुकाबिल। इपिं सीत तकं लिमच्यू।
जात जातियापिं मनूतय्त स्यायेत वय्कःयागु म्हुतुं छपु तरवार पिहां वयाच्वंगु दु। अले वय्कलं इमित नँयागु दण्डीं राज्य यानादी। दक्वसिबय् तःधंम्ह व शक्ति दुम्ह परमेश्वरयागु तमं जायाच्वंगु दाख तिस्सिगु थासय् वय्कलं तुतिं न्हुयाः दाखरस पिकयादी।
उकिं पश्चाताप या, मखुसा जि याकनं वयाः जिगु म्हुतुइ च्वंगु तरवारं इपिं लिसे ल्वाये।
वयागु छेनय् कँय्यागु तपुलि दु अले वं खुइगू किलोग्राम दुगु कँय्यागु कोट फिनातःगु दु।
शाऊलं वयात न्यन, “अय् ल्याय्म्ह मचा, छ सुया काय् खः?” दाऊदं लिसः बिल, “जि छसपोलया दास बेथलेहेमय् च्वंम्ह यिशैया काय् खः।”