29 सुनानं थःगु म्हयात हेला याइ मखु, बरु ख्रीष्ट येशूं मण्डलीयात यानादी थें बांलाक म्हाला-साला याना तइ।
अले मनुखं धाल, “थ्व ला जिगु हे क्वँचं दुगु क्वँय् व लां दुगु ला खः। थ्वयात मिसा धकाः धायेगु जुइ। छाय्धाःसा वयात मिजंया म्हं लिकयाः दय्कूगु खः।”
नुगः छ्वःपिं मनूतय्सं थःत हे भिंकी, नुगः छाःपिं मनूतय्सं थःत हे स्यंकी।
मूर्खं थःगु अल्छी ल्हाः प्वचिनाच्वनी अले थःगु नाश थःम्हं हे हइ।
वय्कलं थःगु फैच्वलय्या बथांयात फैजवालं थें ज्वयादी। वय्कलं चिचीधिकःपिं भ्याःचातय्त थःगु मुलय् कयादी अले इमित थःगु हे नुगःया लिक्क पाछायादी। वय्कलं तसकं चिचीधिकःपिं फैचा दुपिन्त बुलुहुं ज्वयादी।
ख्यलय् दुगु सिमातय्सं फलफुल बी, जमिनं थःगु बाली बी, मनूत देशय् सुरक्षित जुइ। इमिगु जुवाया सिँ त्वधुलाः इमित दास दय्कूपिंपाखें त्वःतकीबलय् जि हे परमप्रभु खः धकाः इमिसं सी।
“हे यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत, छिमिसं अगमवक्तातय्त स्याना छ्वल, अले परमेश्वरं छ्वयाहयादीपिं दूततय्त ल्वहँतं कय्का छ्वल। जिं छिमित माखां थः खाचातय्त त्वपुया तः थें गुलि बचय् यायेत स्वये धुन। अय्नं छिपिं मानय् मजू।
झंगःपंक्षीतय्त स्व, इमिसं पुसा ह्वलाः सय्केगु ज्या नं मयाः, नसा मुंकेगु ज्या नं मयाः। अथेसां स्वर्गय् च्वनादीम्ह परमेश्वर बाःनं इमित नका तयादीगु दु। इपिं स्वयाः छिपिं तःधं मजू ला?
बुद्धि मदुपिं, पत्याः याये बहःमजूपिं, दया माया याये मसःपिं,
अथे हे थःगु म्हयात माया याना तः थें मिजंतय्सं थः कलाःयात माया यायेमाः। थः कलाःयात माया याःम्ह मनुखं थःत हे माया याइ।
छाय्धाःसा झीपिं वय्कःयागु म्हया ब्वत खः।
थथे च्वयातःगु दु – “अय्जूगुलिं मनूत थः मां बौयात त्वःताः कलाःनापं च्वंवनी। अले इपिं निम्हं छम्ह हे जुइ।”