17 उकिं मूर्ख जुइ मते, बरु प्रभुयात यःकथं ज्याखँ याना जु।
अले वय्कलं मनूयात धयादिल, ‘स्व, प्रभुया भय कायेगु हे बुद्धि खः। मभिंगु ज्यापाखें तापाक च्वनेगु हे दुग्यां खः।’”
परमप्रभुया भय कायेगु हे बुद्धिया न्हापांगु पलाः खः। वय्कःया आज्ञा पालन याइपिन्सं बांलाक थुइके फइ। वय्कःया प्रशंसा न्ह्याबलें जुइमा।
जितः छिगु उपदेशया अर्थ थुइके बियादिसँ, अले जिं छिगु अजू चायापुगु ज्याय् ध्यान याये।
बुद्धि दुपिं मनूतय्सं थःपिं गन वनाच्वना धकाः बांलाक थू, तर मूर्खतय्सं थःम्हं थःत झंगः लानाच्वनी।
छं परमप्रभुयागु भय छु खः धकाः सी, अले परमेश्वरया ज्ञान लाइ।
सत्य, बुद्धि, दुग्यां व भिंगु खँ कायेगु स्व! थुमित मी मते।
“जिमि प्रजा मूर्ख खः, इमिसं जितः म्हमस्यू। इपिं मभिंपिं मस्त खः। इमिके दुग्यां मदु। मभिंगु ज्या यायेत इपिं चलाख तर भिंगु ज्या याये मसः।”
सुनानं परमेश्वरयागु इच्छा पालन यायेगु मतिइ तःसा व मनुखं जिं स्यनाच्वनागु खँ परमेश्वरयागु खः ला कि जिगु थःगु हे खँ खः धकाः सीके फइ।
आवंनिसें थ्व संसारयापिं मनूतय्सं याना जू थें छिमिसं याना जुइ मते, बरु मनयात हीकाः न्हूपिं मनूत जुयाच्वँ। थुकथं याना जूसा परमेश्वरयागु इच्छा छु खः, अले भिंगु, वय्कःयात यःगु, व छु खँ ठीक जू छिमिसं बांलाक सीके थुइके फइ।
उकिं गथे यानाः जुइमाःगु खः बांलाक होश या। मूर्खत थें मखु, बुद्धि दुपिं थें जु।
छिमिसं परमप्रभुं धाःथें यात धाःसा मेगु जातितय्त छिमिगु बुद्धि व छिमिसं खँ थूगु क्यनी। अले इमिसं थुपिं आज्ञा न्यनाः धाइ, “धात्थें हे थ्व तःधं जातियापिं मनूत बुद्धि दुपिं व खँ थूपिं खः।”
थ्व खँ न्यंसांनिसें पवित्र आत्मायागु बुद्धिं छिमिसं परमेश्वरयागु इच्छा बांलाक सीके थुइके फयेमा धकाः जिमिसं प्रार्थना याना वयाच्वनागु दु।
विश्वासी मखुपिंलिसे खँ ल्हायेबलय् छिमिसं बांलाक बिचाः यानाः नवा। अले इमित भिंगु खँ न्यंकेगु मौका त्वःफिके मते।
न्ह्यागु खँय् न्ह्यागु जूसां परमेश्वरयात सुभाय् बियाः च्वँ। ख्रीष्टयात विश्वास यानाः छिमिसं थथे यायेमा धयागु हे परमेश्वरयागु इच्छा खः।
अथे जूगुलिं आवंलि छिपिं शरीरय् म्वाना च्वंतले परमेश्वरं धाःथें च्वँ। छिमिसं गुबलें थः यःथें याना जुइ मते।