“अले जुजुं थःगु जवय् च्वंपिन्त थथे धाइ – ‘जिमि बाःनं आशिष बियातःपिं मनूत छिपिं हे खः। वा, संसार सृष्टि मजूनिबलय् निसें छिमित बी धकाः तयातःगु राज्यय् आः छिमिसं हे अधिकार या।
जिं परमेश्वरयागु हे गुप्ति ज्ञानया खँ ल्हाना च्वना। थ्व संसार हे मदुनिबलय् निसें परमेश्वरं झीगु महिमाया निंतिं थ्व ज्ञान झीत ल्ययातःगु खः। थ्व ज्ञान मनूतपाखें सुलाच्वंगु गुप्ति खँ खः।
प्रभुया यःपिं दाजुकिजापिं, जिमिसं परमेश्वरयात सुभाय् मब्यूसे च्वने मफु, छाय्धाःसा वय्कलं छिमित पवित्र आत्मां जाय्काः पवित्र यानाः व सत्य खँय् विश्वास याकाः मुक्ति बीत न्हापांनिसें हे ल्ययादीगु खः।
व पशु न्हापा ला दुम्ह खः, आः मदु। व हे पशु तःजाःगु गालं पिहां वइतिनि। अले नाश नं जुइतिनि। संसारयात सृष्टि याये न्ह्यःनिसें जीवनयागु सफुलिइ नां च्वया मतःपिं मनूत व पशुयात खनाः तसकं छक्क जुइ, छाय्धाःसा व पशु न्हापा दु, आः मदु, अले लिपा वइतिनि।
“जिमि प्रभु परमेश्वर, छिं हे फुक्कं खँ सृष्टि यानादीगु खः। छिगु इच्छा कथं हे फुक्कं दुगु खः, छिं हे सृष्टि यानादीगु खः। उकिं परमप्रभु जिमि परमेश्वर, छि महिमा, हनाबना व शक्ति दुम्ह खः।”