1 भिंगु नां तसकं नस्वाःगु अत्तर स्वयाः भिं, अले सीगु दिं बूगु दिं स्वयाः नं बांलाः।
चिहानय् दुष्टतय्सं हाकनं दुःख बी मखु, अन त्यानुचाःपिन्त आराम दइ।
थ्व ला हारूनया छेनय् तयाब्यूगु व वया दारीइ न्ह्यानाः वयागु वसःया गःतां तक थ्यंगु मू वंगु चिकं थें खः।
लसतां जाःगु ख्वालं नुगःयात चक्कंकाबी। भिंगु वचनं म्हयात तागत बी।
धनसम्पत्ति स्वयाः नां ल्ययेगु बांलाः, लुँ वहः दइगु स्वयाः हनाबना तय्काः च्वनेगु बांलाः।
मखुसा छन्त सकसिनं खँ मथाःम्ह धकाः धाइ। अले छं थःगु इज्जत गुबलें नं लिफ्यानाः काये फइ मखु।
अत्तर व धुंया नस्वालं नुगः चंचंधाइ, तर भिंम्ह पासाया स्वापु व स्वयां नस्वाइ।
गथे सीम्ह भुजिंनं नस्वाःगु अत्तरयात नवय्का बी, अथे हे चिचाधंगु मूर्ख ज्यां बुद्धि व हनाबनायात ज्यालगय् मजुइकाबी।
उकिं जिं बिचाः याना स्वया, सिनावने धुंकूपिं म्वानाच्वंपिं स्वयाः सुखी जू।
छुं ज्याया शुरु स्वयाः उकिया क्वचाय्केगु तसकं बांलाः। धैर्य यायेगु घमण्डी जुइगु स्वयाः बांला।
छिगु नस्वाःगु अत्तरय् तसकं लय्तायाः छिगु नां प्वंकातःगु नस्वाःगु अत्तर थें। अथे जुयाः ल्यासेपिन्सं छितः माया यायेगु अजू चायापुगु खँ मखु!
छंगु मतिना गुलि जक यइपुस्से च्वं, जिमि तसकं यःम्ह मय्जु, जिमि भम्चा, दाखमद्य स्वयाः नं छं याःगु माया तसकं बांलाः। अले मेमेगु छुं नं मसला स्वयाः छंगु अत्तर नस्वाः वः।
जिं जिगु देगलय् व उकिया पःखाःया दुने च्वंपिं काय् म्ह्याय्पिन्त स्वयाः अप्वः हनाबना याकेबी, अले इमित तसकं भिंगु नां बी। जिं इमित सदां दयाच्वनीगु नां बी।
उकिं हे परमप्रभु, आः जि सीसां जिल। जि आः म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे बांलात।”
अथे भूत आत्मातय्सं नं छिमिगु खँ न्यं धकाः लय्तायेगु बांलाःगु खँ मखु, बरु छिमिगु नां स्वर्गय् च्वयातःगु दु धकाः लय्ता।”
बहनी नयाच्वंबलय् येशूयात धोखा बीगु खँ सिमोनया काय् यहूदा इस्करियोतयागु मनय् शैतानं तयाबी धुंकल।
झीगु थ्व म्ह झीपिं च्वनेगु संसारयागु छेँ थें खः। गुबलय् झीपिं सी अबलय् परमेश्वरं झीत मेगु न्हूगु म्ह बियादी। न्हूगु म्ह मनूतय्सं दय्कातःगु छेँ थें मखु। सदां दयाच्वनीगु स्वर्गयागु छेँ थें खः।
जिमित पक्का विश्वास दु, अले थ्व म्हयात त्वःताः प्रभुलिसे च्वंवनेत जिपिं न्ह्याबलें न्ह्यचिलाच्वनागु दु।
विश्वासं यानाः हे न्हापायापिं मनूतय्त परमेश्वरं यय्कादिल।
विश्वासं यानाः हे इमिसं थथे सह याये फुगु खः। अय्नं इमिसं परमेश्वरं बी धकाः धयादीगु काये मखं।
अले हानं जिं स्वर्गं थथे धयाहःगु सः ताल – “थ्व खँ च्व, आवंनिसें प्रभुयात विश्वास यानाः सीपिं मनूत धात्थें हे धन्यपिं खः।” आत्मां नं धयादिल – “धात्थें खः, आः इमिसं थःगु ज्यां झासु लने खनी, छाय्धाःसा इमिगु ज्यायागु फल इमिगु ल्यूल्यू वयाच्वनी।”
अले रूथ वयागु तुतिया लिक्क ग्वारातुलाच्वन। मनू म्हसीके मफइगु इलय् हे व दन अले बोअजं धाल, “छम्ह मिसाम्ह थन खलय् वःगु दु धकाः सुनानं मसीमाः।”