2 बुद्धि दुम्ह मनूया मन तप्यंगु लँपुइ जुइ तर बुद्धि मदुम्ह मनूया मन धाःसाः बेक्वःगु लँपुइ जुइ।
बुद्धि दुपिं मनूतय्सं थःपिं गन वनाच्वना धकाः बांलाक थू, तर मूर्खतय्सं थःम्हं थःत झंगः लानाच्वनी।
बुद्धिमानपिनिगु म्हुतुं ज्ञानया खँ पिहां वइ, मूर्खतय्गु नुगः धाःसा अथे जुइ मखु।
मूर्खतय्सं आखः सय्केत धिबा फुकेगु सितिं खः, छाय्धाःसा इमिके आखः सय्केगु मन हे मदु।
पा मज्वःगु जूसा अले उकी पाँय् तयातःगु मदुसा अप्वः बल यायेमाली, तर यक्व ज्या सःम्हय्सिनं ताःलाकी।
मूर्खम्ह मनुखं खँ जक ल्हानाच्वनी। लिपा छु जुइ धकाः सुनानं सी मखु। थुयां लिपा छु जुइ धकाः सुनानं धाये फइ?
छंगु ल्हातय् छु ज्या दु व थःगु बलं फत्तले या, छाय्धाःसा पातालय् वनीबलय् अन न छुं ज्या याइ, न ग्वसाः ग्वइ, न ज्ञान दइ, न त बुद्धि हे दइ।
वं फैचातय्त जव ल्हाःपाखे व च्वलेचातय्त खव ल्हाःपाखे तइ।
न्हापां परमेश्वरयागु राज्य मा, वय्कलं धयादी थें च्वँ। अले वय्कलं छिमित माःगु फुक्क बियादी।
छिपिं नं ख्रीष्टनाप तुं म्वाना वःगुलिं छिमिसं स्वर्गयागु खँय् जक मन ति। अन स्वर्गय् येशू ख्रीष्ट परमेश्वरया जवय् च्वनादीगु दु।