1 गथे सीम्ह भुजिंनं नस्वाःगु अत्तरयात नवय्का बी, अथे हे चिचाधंगु मूर्ख ज्यां बुद्धि व हनाबनायात ज्यालगय् मजुइकाबी।
हनानीया काय् अगमवक्ता येहूं वयात नापलाः वन। येहूं यहोशापातयात थथे धाल, “छिं मभिंपिं मनूतय्त छाय् ग्वाहालि यानादियागु? छिं परमप्रभुयात मयय्कीपिन्त छाय् माया यानादियागु? छिं थथे यानादीगु खनाः परमप्रभु तंचायादीगु दु।
जिं इमित धया, विदेशी मिस्तय्सं सोलोमन जुजुयात पाप याकेब्यूगु खः। व मेगु फुक्क जातियापिं जुजुपिं स्वयाः तःधं। परमेश्वरं वयात माया यानादिल, अले फुक्क इस्राएलयाम्ह जुजु ल्ययादिल। अय्नं वं थ्व हे पाप यात।
शमायाहं जितः ख्यानाः पाप याकेत अले बेइज्जत यायेत धिबा काःगु खः।
थ्व समुद्रया फि स्वयाः झ्यातुइगु, उकिं जिगु छाःगु वचनय् अजू चायादी मते।
अभिषेक यायेगु पवित्र चिकं दय्कि। अत्तर दय्के सःम्हय्सिनं दय्कूगु थें दय्कि। व अभिषेक यायेगु पवित्र चिकं जुइ।
लडाइँया ल्वाभःत स्वयाः बुद्धि हे भिं जू, तर छम्ह पापीं यक्व भिंगु ज्यायात नाश याइ।
सुनानं थःगु वसतय् पवित्र यानातःगु ला प्वःचिनाः उकिं मरि, दय्कातःगु नसा, दाखमद्य, चिकं व छुं नं कथंयागु नसात्वँसाय् थिल धाःसा पवित्र जुइ ला?’” पुजाहारीतय्सं लिसः बिल, “जुइ मखु।”
अले हाग्गैनं न्यन, “सीम्ह थियाः अशुद्ध जूम्ह मनुखं थ्व नसात्वँसा थिल धाःसा अशुद्ध जुइ ला?” पुजाहारीतय्सं लिसः बिल, “जुइ, व अशुद्ध जुइ।”