1 न्हय्दँ न्हय्दँ फुइबलय् छिमिसं त्यासा त्वःताबीमाः।
“उपिं मेगु जातियापिन्सं शबाथ खुन्हु वा मेगु पवित्र न्हिखुन्हु मी हःगु अन्न वा मेगु सामान जिमिसं न्याये मखु। न्हय्गूगु दँ पतिकं जिमिसं बुँइ अन्न पी मखु अले फुक्क त्यासा त्वःताबी।
“छिमिसं हिब्रू दास न्यात धाःसा वं खुदँ तक जक छिमिगु सेवा याइ। न्हय्गूगु दँय् वयात छुं मकासे त्वःताब्यु।
‘छिपिं सकसिनं, छिमिगु ल्हातय् म्यूम्ह व खुदँ तक छिमिगु सेवा याःम्ह थः हिब्रू दासयात न्हय्गूगु दँय् स्वतन्त्र यानाबीमाः।’ तर छिमि पुर्खातय्सं जिगु खँ मन्यन वा उकी ध्यान हे मबिल।
व थुकथं यायेमाः, सुं मनुखं मेम्ह इस्राएलीयात त्यासा ब्यूगु दुसा वं उकियात त्वःताबीमाः। वं त्यासा लित कायेगु कुतः मयायेमाः। छाय्धाःसा थ्व दँय् त्यासा त्वःताब्यु धकाः परमेश्वरं धयादीगु दु।
होश या! सुं मनुखं त्यासा त्वःतेगु न्हय्गूगु दँ वइन धकाः मभिंगु बिचाः नुगलय् तयाः थः गरीब दाजुकिजायात छुं मबिल धाःसा व गरीबम्हय्सिनं परमप्रभुयाथाय् छंगु विरोधय् इनाप याइ, अले छन्त पापया द्वपं लाइ।
अले मोशां इमित थज्याःगु आज्ञा बिल, “न्हय्दँ न्हय्दँया लिपतय् त्यासा त्वःताबीगु दँय् बल्चाबाय्या नखःबलय्