10 जुजु व भारदारत हालाच्वंगु सः तायाः रानीमां भ्वय् नयेगु क्वथाय् वयाः थथे धाल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा! थथे ख्वाः वँचुसे च्वंकादी मते।
अले बतशेबां जुजुयात भ्वसुलाः भागियानाः थथे धाल, “जिम्ह प्रभु महाराज दाऊद न्ह्याबलें म्वानाच्वनादीमा।”
तर छिकपिन्सं धाःसा सत्ययात मखुगु खं त्वपुइ। छिकपिं सकलें ज्यालगय् मजूपिं बैद्यत खः।
उकिं छिकपिनिगु बकंफुसुलु खं जितः गय् यानाः सान्त्वना बी? छिकपिनिगु लिसलय् खःगु खँ छगू नं दइ मखु।”
इमिसं आरमेइक भाषां जुजुयात धाल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा! छःपिनि दासतय्त म्हगस धयादिसँ अले जिमिसं उकियागु अर्थ कने।”
इमिसं नबूकदनेसरयात धाल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा।
वयागु ख्वाः वँचुसे च्वन। तसकं ग्याःगुलिं वयागु निगुलिं पुलि थुरथुर खात।
दानिएलं लिसः बिल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा!
उकिं इपिं निम्ह मन्त्रीत व प्रान्तयापिं बडा-हाकिमत जुजुयाथाय् वनाः थथे धाल, “हे महाराज दारा, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा!