22 दुग्यंगु व सुलाच्वंगु खँयात वय्कलं हे उलादी, अले वय्कलं खिउँगु थासय् छु दु धकाः स्यू। वय्कःयाके न्ह्याबलें जः दयाच्वनी।
योसेफं धाल, “महाराज! जि थःम्हं ला अथे याये मफु। परमेश्वरं धाःसा महाराजयात मनंतुंगु लिसः बियादी।”
वय्कलं खिउँगुया सुलाच्वंगु खँयात क्यनादी, अले तसकं खिउँगुयात जलय् हयादी।
मृतलोक परमेश्वरया न्ह्यःने नांगां जूगु दु, विनाशयाइगु थाय् ह्वातां जूगु दु।
छिं थःत जलं त्वपुयादीगु दु। अले आकाशयात पाल थें चक्कंकादीगु दु।
परमप्रभुया ग्याःभय काइपिन्त वय्कलं थः पासा थें यानादी, अले वय्कलं इमित बाचायागु खँ कनादी।
छि फुक्क जीवनया मुहान खः। छिगु जलं हे जिमिसं खंकाच्वना।
बुद्धि दुम्ह मनू थें मेपिं सु दु? थुपिं खँया अर्थ सुनां स्यू? बुद्धिं मनूतय्गु ख्वालय् जः बी, अले तं पिहां वःगु ख्वाःयात नं हीकाबी।
अय् मूर्तित, लिपा छु जुइतिनि जिमित धा, छिमिगु न्हापा जुइ धुंकूगु खँ जिमित धा। गुकिं यानाः जिमिसं बिचाः यानाः उपिं पूरा जुल कि मजू धकाः सीके फइ। अले उकिया लिपांगु लिच्वः छु जुइ धकाः जिमिसं सीके फइ। वा छु जुइत्यंगु खः व खँ जिमित धयाब्यु।
छिपिं मध्ये गुम्ह द्यवं शुरुंनिसें थ्व क्यनाब्यूगु दु अले झीसं सीके फत? शुरुंनिसें सुनां थ्व क्यनाबिल अले पाय्छि जू धकाः झीसं धायेफत? थ्व खँ झीत सुनानं धयाब्यूगु मदु, न्हापा सुनानं छगू बचं धाःगु मदु। छिमिसं धाःगु वचन सुनानं न्यंगु मदु।
स्व, न्हापायागु खँ ला जुइ धुंकल, आः न्हूगु खँ जिं कने। व जुइ न्ह्यः हे उकिया बारे जिं छिमित घोषणा याये।”
जिं जः दय्का, अले खिउँगुयात नं सृष्टि याना। जिं आशिष व विपत्ति निगुलिं हया। जि परमप्रभुं हे थुपिं फुक्क ज्या याना।
“छु सुं मनू जिं खंके मफय्क गुप्ति थासय् सुले फइ ला? छु स्वर्ग व पृथ्वीइ न्ह्याथाय् नं जि मदु ला?” परमप्रभुं धयादी।
‘जितः प्रार्थना या, अले जिं छन्त लिसः बी। छं मस्यूगु ततःधंगु व गुप्ति खँ जिं छन्त कने।’
जुजुं न्यनादीगु खँ थुलि थाकु कि द्यःपिन्सं जक थ्व खँ धाये फइ। इपिं द्यःत मनूतय् दथुइ च्वनी मखु।”
व हे चान्हय् दर्शनय् दानिएलयात व सुलाच्वंगु खँयागु अर्थ उलाक्यन। अले दानिएलं स्वर्गयाम्ह परमेश्वरयात च्वछायाः थथे धाल,
जुजुं दानिएलयात धाल, “धात्थें छिमि द्यःतय् नं परमेश्वर अले जुजुतय् प्रभु व सुलाच्वंगु खँ उलादीम्ह खः। जिं थ्व खँ स्यू छाय्धाःसा छं थ्व सुलाच्वंगु खँ उले फत।”
छःपिनिगु देशय् पवित्र द्यःपिनिगु आत्मा दुम्ह छम्ह मनू दु। न्हापायाम्ह जुजुया पालय् थ्व मनुखं द्यःपिन्सं थें दुग्यां, अक्कल व बुद्धि क्यंगु खः। छःपिनि न्हापायाम्ह जुजु नबूकदनेसरं वयात जादु क्यनिपिं, साइत स्वइपिं, ज्योतिषीत, व ज्वखना स्वइपिनि नायः दय्कादीगु खः।
छंके द्यःतय्गु आत्मालिसें दुग्यां, अक्कल व तसकं बुद्धि दु धयागु खँ जिं न्यनागु दु।
अय्जूगुलिं जिं इपिं लिसे उखान छुनाः खँ ल्हानागु खः – “‘स्वयाः नं इमिसं खनी मखु, न्यंसां इमिसं ताइ मखु, अले थुइ नं मखु।’
फुक्क मनूतय्गु नुगलय् थीगु धात्थेंयागु जः ला संसारय् झायाच्वंगु दु।
वय्कलं हानं स्वक्वः खुसि धयादिल – “यूहन्नाया काय् सिमोन, छं जितः माया याना ला?” “छं जितः माया याना ला” धकाः वय्कलं स्वकः तक न्यनादीगुलिं पत्रुसं नुगः मछिंकाः थथे धाल – “प्रभु, छिं फुक्कं स्यू, जिं छितः माया याः धकाः नं छिं स्यू।” अले वय्कलं धयादिल – “जिमि फैचातय्त ज्व।
येशूं हानं मनूतय्त धयादिल – “जि संसारया जः खः। जि नाप जुइम्ह मनू खिउँथाय् जुइ माली मखु, बरु वयात जीवनया जः दइ।”
उकिं ई स्वयाः न्हापा छुं खँय् न्याय यायेगु याये मते। तर प्रभु झाया मदितले पियाच्वँ। छाय्धाःसा वय्कलं मनूतय्गु नुगलय् च्वंगु गुप्ति ज्याखँ, अले हानं सुनानं मसीक याःपिनिगु ज्याखँ नं उलादी। थथे जुइ धुंकाः स्याबास बी माःपिं मनूतय्त परमेश्वरं हे स्याबास बियादी।
थ्व गुप्ति खँ न्हापा न्हापायापिं मनूतय्सं मस्यू। थौंकन्हय् परमेश्वरं वय्कःया पवित्र प्रेरिततय्त व अगमवक्तातय्त थ्व गुप्ति खँ पवित्र आत्मापाखें सीके बियादीगु दु।
परमप्रभु तच्वकं तंचायादिल अले तच्वःगु तंम्वय् इमित थःगु देशं लिनाः मेगु देशय् वांछ्वयादिल। व थौं तक नं जुयाच्वंगु दु।”
वय्कः न्ह्याबलें दयाच्वनीम्ह, सुं हे वने फइ मखुगु जलय् च्वनीम्ह खः। वय्कःयात आः तक सुनानं खंगु मदुनि, अले खनी नं मखु। सदां दयाच्वनीगु शक्ति वय्कःयाके हे दयाच्वनेमा, अले वय्कः न्ह्याबलें तःधनेमा। आमेन।
परमेश्वरं मखंगु छुं हे मदु। सृष्टियागु फुक्क खँ वय्कलं खं। थ्व हे परमेश्वरयात झीसं थथःगु ल्याःचाः बीमाः।
फुक्क भिंगु भिंगु व सिद्धगु वरदान च्वं, आकाशय् च्वंगु फुक्क जः सृष्टि यानादीम्ह परमेश्वरपाखें वःगु खः। परमेश्वर गुबलें हिली मखु, वय्कः हिलिगु किचः थें नं मखु।
परमेश्वरया काय्नं बियादीगु शिक्षा हे जिमिसं छिमित बियाच्वना। परमेश्वर जः खः। वय्कःयाके खिउँ हे मदु।