9 अले जिं व न्ववानाच्वंगु सः ताल। जिं वयागु सः न्यनेवं स्याक्क न्ह्यः वयाः जि बँय् भ्वसुल।
निभाः बीथे च्वंकाः अब्रामयात छुं हे मचाय्क न्ह्यः वय्काबिल। अले वयात तसकं ख्वातुगु व ग्यानापुगु खिउँनं त्वपुल।
अले परमप्रभु परमेश्वरं मनूयात छुं हे मचाय्क न्ह्यः वय्काबिल। व न्ह्यः वय्काच्वंबलय् परमेश्वरं वयागु बपिक्वँय् छपु लिकयाः उकिया थासय् लां जाय्कादिल।
म्हगसय्, चान्हय्सियागु दर्शनय्, मनूत थःगु लासाय् स्याक्क न्ह्यः वय्काच्वनिबलय्,
चान्हय्सियागु चितासू मब्यूगु म्हगसय् मनूत स्याक्क न्ह्यः वय्काच्वंबलय्,
जि द्यना, अय्नं जिगु नुगः न्ह्यलं हे चा, स्वःसा, जिमि यःम्ह प्रियनं लुखाय् घारघार यानाच्वंगु दु। “हे जिमि तसकं यःम्ह मय्जु, जिमि प्रिय, लुखा चाय्काब्यु, जिमि छुं नं दोष मदुम्ह सुकुभत्तु। सुति लखं जिगु छ्यं प्याःगु दु, जिगु सँ चान्हय्सियागु ख्वाउँगुलिं प्याःगु दु।”
अले मनू थें खने दुम्ह छम्हय्सिनं जिगु म्हुतुसि थिल, जिं हाकनं नवाये फत। अले जिं वयात धया, “जिमि प्रभु, दर्शनं यानाः जितः तसकं सास्ती जुल अले जिके भतिचा नं बल मन्त।
व जिलिसें न्ववाना च्वंबलय् जितः स्याक्क न्ह्यः वयाः जिगु ख्वाः बँय् भ्वसुल। अले वं जितः थियाः हाकनं थन।
थ्व खँ जिं न्यनाबलय् जिगु नुगः तसकं थुरथुर खात, थ्व खँ जिं न्यनाबलय् जिगु म्हुतुसि थुरथुर खात, जिगु क्वँय्त दुने दुने मर्कय् जुल, अले जिगु तुति फ्यारर खात। अय्जूसां जिमित हमला याः वइपिं जात जातितय्त वइगु दुःखया दिंयात जिं धैर्य यानाः पियाच्वने।
प्रार्थना यानादी धुंकाः वय्कः दनाः चेलात दुथाय् झाःबलय् इपिं नुगः मछिंकाः मस्तं द्यनाच्वंगु खनादिल।
अबलय् पत्रुस व व नाप दुपिं फुक्कं मस्तं न्ह्यः वय्काच्वन। न्ह्यलं चाःबलय् इमिसं वय्कः झल्ल थिनाच्वंगु व वय्कः नाप मेपिं निम्ह मनूतय्त नं खन।
वय्कःयात खनेवं जि सीम्ह थें जुयाः वय्कःयागु तुतिइ भ्वपू वना। अले वय्कलं जिगु छेनय् जव ल्हाः तयाः धयादिल – “ग्याये मते। जि शुरु व अन्त खः।