11 स्वर्गदूतं जितः धाल, “हे दानिएल, छ परमेश्वरया लागि तःजिम्ह खः, तप्यंक दँ अले जिं धायेत्यनागु खँ बांलाक न्यँ। छाय्धाःसा जितः छन्थाय् छ्वयाहःगु दु।” वं थथे धाये धुंकाः जि थुरथुर खाखां दना।
“थ्व खँय् नं जिगु नुगः धुकधुक मिनी, अले थःगु थासं तिंन्हुइ।
छंगु हिसि खनाः जुजु लय्तायादीगु दु। वय्कः छिमि मालिक खः, उकिं वय्कलं धाःथें या।
जि जिम्ह यःम्ह प्रिययाम्ह खः, अले वयागु प्याःचाः जिगु हे निंतिं खः।
थुपिं स्वम्ह मनूत नोआ, दानिएल व अय्यूबं थःपिं अन दुगु दुसां इमिसं थःगु धार्मिकतापाखें थःत जक बचय् याये फइगु खः, परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।
वय्कलं जितः धयादिल, “अय् सीमानिम्ह मनू, दँ! जिं छलिसें खँ ल्हाये।”
वं धाल, “हे दानिएल, छ परमेश्वरया लागिं तसकं तःजिम्ह खः, छ ग्याये मते, छन्त शान्ति दयेमा, बल्ला व साहसी जु।” वं उलि धायेवं हे जिके बल वल अले जिं धया, “हे जिमि प्रभु, छिं जितः बल बियादीगुलिं आः धयादिसँ।”
जिं स्वंगू वाः फुना मवंतले छुं साःगु नसा मनया, ला मनया, दाखमद्य मत्वना, सँय् चिकं मतया।
थ्व न्यनेवं इपिं ग्यानाः व अजू चायाः चिहानं बिस्युं वन। थ्व खँ इमिसं सुयातं मकं, छाय्धाःसा इपिं तसकं ग्यात।
वय्कलं यक्व माया यानादीम्ह छम्ह चेला नयाच्वंबलय् वय्कःयागु छातिइ लिधनाच्वंगु दु।
पत्रुसं लिफः स्वःबलय् येशूं माया यानातःम्ह चेला नं इपिं नाप वयाच्वंगु खन। बहनी भ्वय् नयाच्वंबलय् वय्कःयागु छातिइ लिधनाः थथे धाःम्ह चेला व हे खः – “प्रभु, छितः धोखा बीम्ह सु खः?”
दँ, छन्त जिम्ह च्यः यायेत व छं जितः खंगु व जिं लिपा क्यनेत्यनागु खँया साक्षी बीकेत जि छन्थाय् वयागु खः।
आः दनाः शहरय् हुँ, अन हे छन्त यायेमाःगु ज्या कनी।”