4 परमप्रभु परमेश्वरं जितः थ्व क्यनादिल, मिं न्याय यायेत परमप्रभु परमेश्वरं क्वछिनादिल। व मिं ततःजाःगु समुन्द्रयात गंकाः जमिनयात नं भस्म यानाबिल।
जि तंम्वयागु मदु। झाःत व कंमात बुया वयाः जितः पंगु जूसा जि इपिंनापं लडाइँ याःवनेगु जुइ। जिं इमित मि च्याकीगु जुइ।
अय् दाऊदया घराना, परमप्रभुं थथे धयादी, “‘सुथ पतिकं न्याय या, सुयातं लुतय् याःगु खः वयात अत्याचार याःम्हय्सिगु ल्हातं त्वःतकि। मखुसा छिमिगु मभिंगु ज्यां यानाः जिगु तं मि थें ह्वानाह्वाना च्याइ। सुनानं उकियात क्वलाके फइ मखु।
हे यहूदा व यरूशलेमयापिं मनूत, परमप्रभुया न्ह्यःने थःगु नुगः हिकी। मखुसा छिमिसं याःगु मभिंगु ज्यां यानाः जिगु तं मि थें च्यानाः पिहां वइ। सुनानं उकियात स्याये फइ मखु।
वयात थथे धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी, स्व! जि छंगु विरोधय् दु। जिं दापं थःगु तरवार लिकयाः छिपिं मध्ये धर्मी व दुष्ट निखलःसितं स्यानाबी।
हे परमप्रभु, जिं छिके ग्वाहालि फ्वने। छाय्धाःसा मरुभूमिइ च्वंगु घाँय्ख्यः मिं नःगु दु, अले मिंयागु जलां गुँइच्वंगु सिमा छ्वय्काब्यूगु दु।
अले आकाशय् व पृथ्वीइ जिं अजू चायापुगु ज्या व चिं क्यने, अन हि, मि व कुँत्याः खने दइ।
उकिं परमप्रभुयापाखें मि पिहां वयाः इमित परमप्रभुया न्ह्यःने स्यानाबिल।
जिं जुजु हजाएलया दरबारय् मि तयाः छ्वय्काबी, अले उकिं बेन-हददया किल्लात भज्यंक नाश याइ।
जिं गाजाया पखालय् मि तयाः छ्वय्काबी, उकिं वया फुक्क किल्लात भज्यंक नाश याइ।
अथे जुयाः जिं यहूदाय् मि तयाबी, उकिं यरूशलेमया किल्लात भज्यंक नाश याइ।”
“जिं छिपिं मध्ये गुलिंसित सदोम व गमोरायात थें नाश याना। छिपिं च्यानाच्वंगु मिं लिकागु ह्यंग्वाः थें जुल, अथे जूसां छिपिं जिथाय् फहिला मवः,” परमप्रभुं धयादी।
परमप्रभुयात माला स्व, अले बचय् जुइ, मखुसा वय्कः योसेफया कुलपिंके मि थें जुयावनी, अले उकिं इमित भस्म याइ, बेथेलय् व मि स्याइम्ह सुं नं दइ मखु।
परमप्रभु परमेश्वरं जितः छगू दर्शन क्यनादिल – जुजुया ब्वयागु बाली लये धुंकाः अले न्हूगु बाली सयावये धुंकाः वय्कलं छबथां क्वःबुइँचात सृष्टि यानादीगु जिं खना।
वय्कलं जितः थ्व नं क्यनादिल, का दुगु गँचा तयाः दय्कातःगु अंगः लिकसं थःगु ल्हातय् का दुगु गँचा ज्वनाः प्रभु दनाच्वंगु जिं खना।
वय्कःया क्वय् पहाडत नायावनी, अले ब्यासित निब्व जुइ। पहाडत मिइ मैन नायावं थें नायावनी, भीरं लः क्वहां वः थें ल्वहंत सुल्ल क्वहां वनी।
वय्कःया तंया न्ह्यःने सु दने फइ? वय्कःयागु तच्वःगु तं सुनां सह याये फइ? वय्कःयागु च्यानाच्वंगु तं मि थें प्वंकी, अले वय्कःया न्ह्यःने ल्वहँधीत तज्याइगु जुइ।
अले परमप्रभुया थासं मि पिहां वयाः गुँगू देछाःपिं निसः व नेय्म्ह मनूतय्त भस्म यानाबिल।
जिगु तं आः मि च्याःथें च्याये धुंकल। थुकिं पृथ्वीइ च्वंगु फुक्कं भस्म यानाबी। थ्व पातालय् तक न्यनावनी, अले पहाडया हा तकं च्याकाबी।
स्वर्गदूततय्गु बारे वय्कलं धयादी, “वय्कलं थः दूततय्त फय्, थः दासतय्त मित्याः यानादी।”
थुलि जुइ धुंकाः जिं थस्वयाबलय् स्वर्गया लुखा चालाच्वंगु खना। दकलय् न्हापालाक तुरही पुयाहःगु सः थें च्वंक जिं थथे धयाहःगु ताल – “थन थाहां वा, अले छु छु जुइतिनि धकाः जिं छन्त क्यने।”