2 “कन्या इस्राएल हाकनं गुबलें दने मफय्क क्वःदःगु दु, वयात थःगु देशय् हे त्वःताथकल, वयात थनीम्ह सुं हे मदु।”
इस्राएलया जुजु पेकहया इलय् अश्शूरया जुजु तिग्लत-पिलेसेर वल। वं इयोन, हाबिल-बेथ-माका, यानोह, केदेश, हासोर, गिलाद, गालील व नप्तालीया फुक्क लागा त्याका काल। अले मनूतय्त ज्वनाः अश्शूर देशय् यंकल।
इमिसं परमप्रभु इमि परमेश्वरया फुक्क आज्ञा त्वःतल, अले पुजा यायेत धातुया निम्ह द्वहं दय्कल। इमिसं अशेरा द्यःमय्जुया छगू थां दय्कल। इमिसं आकाशया नगुयात भागि यात, बालद्यःयागु सेवा यात।
इमि पुर्खातय्गु पापया निंतिं वया काय्पिन्त स्यायेगु निंतिं थाय् दय्कि। देशय् अधिकार यायेत इपिं मदनेमा अले पृथ्वी इमिगु शहरं मजायेमा।
पृथ्वी अय्लाःगुलुत लँय् धेधेचुयाः जू थें व ग्वःफय् वयाः बल्चायात संकूगु थें सनी। अले थःपिन्सं यानागु विद्रोहया दोष वयात तःधंगु झ्यातुगु ल्ह्वने हे मफुगु कु थें जूगु दु गुकिं यानाः व गुबलें दने मफय्क क्वदःगु दु।
धात्थें, यरूशलेम छ्यालब्याल जुइ, अले यहूदा तनावनी, इमिसं ल्हाना जूगु खँ व याना जूगु ज्या परमप्रभुया विरोधय् जुइ। इमिसं परमप्रभुया महिमायात हेला याइ।
वयागु विरोधय् परमप्रभुं थथे धयादीगु दु – “‘अय् सियोनया कुमारी म्ह्याय् छन्त हेपे याःगु दु, छन्त हेस्याःगु दु। यरूशलेमया म्ह्याय्नं छ बिस्युं वंबलय् छ्यं क्वाःगु दु,
गुम्हय्सिनं रथत व सलत, बल्लाःगु सेनायात छथाय् हे मुंकादी, इपिं दने हे मफय्क क्वथलादी, पाल्चाय् च्वंगु मत स्याः थें स्यानादी, वय्कलं थथे धयादी,
“आः हे यर्मिया, छं इमित थ्व वचन धा, “‘जिगु मिखां मदिक्क चान्हि ख्वःबि पिहां वयाच्वनेमा। छाय्धाःसा कुमारी म्ह्याय्, जिमि मू वंपिं मनूत तसकं घाःपाः जूगु दु। इमित तःधंगु घाः जूगु दु।
उकिं परमप्रभुं थथे धयादी, “आः छिमिसं जात जातियापिन्थाय् वनाः न्यँ, सुनां गुबलें थज्याःगु खँ न्यंगु दु ला? कुमारी इस्राएलं स्वये ग्यानापुगु ज्या याःगु दु।
इमिसं सिँयात धाइ, ‘छ जिम्ह अबु खः,’ अले ल्वहंयात धाइ, ‘छं जितः बुइकूगु खः।’ इमिसं थःगु ख्वाः मखु थःगु जँन्हुफाः जिपाखे स्वकूगु दु। अय्नं दुःख जुइबलय् इमिसं धाइ, ‘वयाः जिमित बचय् यानादिसँ!’
हाकनं छकः जिं छिमित दय्के, हे कुमारी इस्राएल, छन्त हाकनं दय्कीगु जुइ। छ हाकनं भुस्या ज्वनाः लसता हनीपिंनापं प्याखं हुहुं पिहां वइ।
छगू विपत्तिया लिपा मेगु विपत्ति वइ। छाय्धाःसा देश नाश जुइ धुंकूगु दु। आकाझाकां जिगु पाल नाश जुल, जि शरण कायेगु थाय् पलखं हे नाश जुल।
घमण्डी धाःसा लुफिं हायाः दइ, अले सुनानं वयात दनेत ग्वाहालि याइ मखु। जिं वयागु शहर शहरय् मि तयाबी, उकिं वयागु प्यखेरं दुपिं फुक्कसित भस्म याइ।”
अले थथे धा, ‘जिं थुकी हयेगु विपत्तिं यानाः थथे हे बेबिलोन गुबलें दने मफय्क क्वदइ। अले अनयापिं मनूत ग्वतुली।’” यर्मियाया वचन थन हे क्वचाल।
“यर्मिया इमित धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी – “‘मनूत बँय् दइबलय् छु इपिं हाकनं मदनी ला? सुं मनू फस्वया वंसा, छु व लिहां मवइ ला?
छाय्धाःसा लँय् लँय् काय् म्ह्याय्पिन्त नाश यायेत व चुक चुकय् ल्याय्म्हपिन्त नाश यायेत मृत्यु झीगु झ्यालं, झीगु किल्लाय् दुने दुहां वःगु दु।
छु! जिं थ्व खँया लागि इमित सजाँय मबियेगु ला? छु! जिं थज्याःगु जातियाके बदला मकायेगु ला?”
हे म्ह्याय् यरूशलेम, जिं छंगु निंतिं छु धाये? जिं छन्त छुनापं दाँजय् यायेगु? हे कन्या म्ह्याय् सियोन, छुनापं दाँजय् यानाः जिं छन्त सान्त्वना बीगु? छंगु घाःपाः तसकं तःजिगु समुद्र स्वयाः तःजाः। छन्त लाय्के फुम्ह सु दु?
अय् इस्राएल, परमप्रभु थः परमेश्वरयाथाय् लिहां वा। छंगु पापं यानाः हे छ पतन जूगु दु।
निन्हु लिपा वय्कलं झीत हाकनं म्वाकादी। झीपिं वय्कःया न्ह्यःने हे म्वानाच्वनेमा धकाः स्वन्हु दुखुन्हु वय्कलं झीत हाकनं थनादी।
सामरियाया मूर्तितय्गु नामं पाफइपिं वा ‘दानया द्यःत व बेर्शेबाया द्यःतय्गु’ नामं पाफइपिं दक्वं क्वदली, अले हाकनं गुबलें दने फइ मखु।”
“व दिंखुन्हु “जिं दाऊदया नाश जुइ धुंकूगु वंशयात हाकनं थापं याये, व दुंगु छेँ थें जूगु खः। जिं उकिया पःखाः दय्के अले उकियात हाकनं थापं याये। जिं उकियात हाकनं दय्के अले उकियात यक्व न्हापायागु थें दय्के।