31 अले वं धाल – “सुनानं स्यना मबीकं गय् यानाः थुइकेगु?” अले वं फिलिपयात थःनाप तुं बग्गिलय् च्वनेत बिन्ति यात।
तर एलीशां धाल, “व मनू रथं क्वहां वयाः छन्त नापलाः वःबलय् जिगु आत्मा छनापं मदु धकाः ला? थ्व धिबा, वसः, जैतून व दाखक्यब, दास दासी, फइ व सा द्वहं कायेगु ई मखु।
उकिं नामान थःगु रथत व सल ज्वनाः एलीशाया छेँय् वल, अले लुखाय् पियाच्वन।
जि छम्ह पशु थें मूर्ख जुयाच्वनागु खः। जिं छितः थुइके मफुगु खः।
अन छपु मू लँ दइ, वयात पवित्रताया लँ धकाः धाइ। सुं अशुद्धपिं अनं जुयाः वनी मखु। तर व लँ इमिगु निंतिं जक जुइ गुम्ह अनं जुयाः वंगु दु। दुष्टत व मूर्खत अनं वने दइ मखु।
जिं छिमित धात्थें धाये – मस्तय्गु नुगः थें दय्का मवःपिन्त परमेश्वरयागु राज्यय् दुकाइ मखु।”
फिलिप ब्वाँय् वन, व मनुखं यशैया धाःम्ह अगमवक्तां च्वःगु सफू ब्वना वयाच्वंगु न्यनाः फिलिपं न्यन – “छिं ब्वनाच्वनागु खँ थू ला?”
वं ब्वनाच्वंगु सफूयागु ब्व थथे खः – “स्यायेत यंकूम्ह चीधिकःम्ह भ्याःचा थें वय्कलं छुं नवाना मदी। सँ चाकीबलय् फै सुम्क च्वंथें वय्कलं नं थःगु म्हुतुप्वाः तिनाच्वन।
अय्सा वय्कःयात विश्वास या हे मयाःपिन्सं गथे यानाः वय्कःयागु नां काये फइ? अले वय्कःयागु खँ गुबलें हे मन्यंपिन्सं गथे यानाः विश्वास याये फइ? सुनानं मधाय्कं इमिसं गथे यानाः न्यनी?
थःम्हं थःत धोखा बी मते। छिपिं मध्ये सुनानं थःत थ्व संसारय् बुद्धि दुम्ह धकाः मतिइ तःसा थज्याःम्ह मनू मूर्ख जुइमा, अले जक व मनू बुद्धिमान जुइ।
जिं “छुं स्यू” धकाः धया जुइम्ह मनुखं गुलि वं सीके माःगु खः उलि सी मखु।
अथे हे तःमिम्ह मनू नं चीमि जुइमाःगुलिइ लय्ता छाय्धाःसा व झ्वाः जुयावनीगु ख्यलय् च्वंगु स्वां थें खः।
मभिंगु बांमलाःगु ज्याखँ त्वःताछ्व। छिमित स्यनातःगु परमेश्वरयागु वचनयात दुनुगलय् तयाति। थ्व हे वचनं छिमित पाप याके मब्यूसे पापं बचय् यानातये फु।