7 अले जि बँय् भ्वसू वना। जितः थथे धयाहःगु जिं ताया – ‘शाऊल, शाऊल, छाय् छं जितः दुःख बियाच्वना?’
अले वयात न्यनादिल, “साराईया दासी हागार, छ गनं वयागु, अले गन वनेत्यनागु?” वं लिसः बिल, “जि थः मालिकनी साराईपाखें बिस्युं वनाच्वनागु खः।”
छुं ई लिपा परमेश्वरं अब्राहामयात जाँचय् यायेत सःतादिल, “अब्राहाम!” वं लिसः बिल, “प्रभु, जि थन हे दु।”
उबलय् हे स्वर्गं परमप्रभुया दूतं वयात सःतल, “अब्राहाम, अब्राहाम!” वं धाल, “जि थन दु।”
तर परमप्रभु परमेश्वरं मनूयात सःतादिल, “छ गन दु?”
च्यानाच्वंगु मि स्वयेत व लिक्क वःगु खनाः परमप्रभु परमेश्वरं वयात च्यानाच्वंगु झालं, “मोशा, अय् मोशा” धकाः सःतादिल। अले मोशां धाल, “जि थन हे दु।”
परमप्रभुं थथे धयादी, “छिमि पुर्खातय्सं जिके छु दोष खन? छुकिं यानाः इपिं जिपाखें तापात? इमिसं ज्यालगे मजूपिं मूर्तित पुजा यात, अले थः हे ज्यालगे मजुल।
“उकिं जिं हाकनं छिमित पाः याये, अले छिमि छय्पिन्त नं पाः याये” परमप्रभुं धयादी।
“अले जुजुं इमित थथे धाइ – ‘जिं छिमित खःगु खँ धाये – दक्वसिबय् क्वह्यंम्हय्सित छिमिसं छुं मयाःगु हे जितः मयाःगु खः।’
वं हानं धाल – “वं अपाय्सकं स्याये हे माय्क छु याःगु दु?” अले इमिसं झन ततःसलं – “वयात क्रूसय् यख्खानाः स्याये हे माः” धकाः हाला हल।
“वँवं जि दमस्कसय् थ्यनी थें च्वंकाः स्वर्गं तसकं थीगु जः जिगु छचाःखेलं थिल।
“अले जिं लिसः बिया – ‘छि सु खः, हे प्रभु?’ “अले वय्कलं धयादिल – ‘जि नासरतयाम्ह येशू खः, गुम्हय्सित छं दुःख बियाच्वन।’
थथे जूगुलिं व बँय् भ्वसू वन। अले वयात थथे धयाहःगु सः ताये दत – “शाऊल, शाऊल, जितः छं छाय् दुःख बियाच्वनागु?”
न्हापा जिं प्रभुयात विश्वास मयानानिबलय् निन्दा यायेगु, वय्कःयात विश्वास याइपिन्त लिइगु व वय्कःयात क्वह्यंका जुइगु याना, तर जिं थुपिं मसीकं व अविश्वासय् यानागुलिं परमेश्वरं जितः दया यानादिल।
अनंलि परमप्रभु वया न्ह्यःने दंझाल अले न्हापा थें तुं सःतल, “शमूएल, अय् शमूएल।” शमूएलं लिसः बिल, “धयादिसँ, छिकपिनि दासं न्यनाच्वनागु दु।”