2 अबलय् हे लाक्क स्वर्गं ग्वःफय् वःगु थें ह्वीं ह्वीं सः वल। थ्व सलं इपिं मुनाच्वंगु छेँ थ्वल।
परमप्रभुं धयादिल, “पर्वतय् वनाः परमप्रभुया न्ह्यःने दँ, छाय्धाःसा परमप्रभु अनं जुयाः झायादीत्यंगु दु।” अले तसकं वःगु वाफसं परमप्रभुया न्ह्यःने पहाडयात तछ्यानाबिल, ल्वहंयात कुचा कुचा यानाबिल। अय्नं परमप्रभु उगु फसय् मदी। वाफय् वयेधुंकाः भ्वखाय् ब्वल। उगु भ्वखाचय् नं परमप्रभु मदी।
वय्कः करूबया म्हय् च्वनाः ब्वयाः झाल। वय्कः फय्या पपुतिइ च्वनाः ब्वयाः झाल।
हे उत्तरया फय्, न्ह्यलं चाय्की। हे दच्छिनया फय्, न्ह्यां वा, जिगु बगैँचा जुया न्ह्याना हुँ, थुकिया नस्वाः तापाक्क हे थ्यनेमा। जिमि यःम्ह प्रिय थःगु बगैँचाय् वा, अले उकिया भिंगु फल नया स्व।
इमिसं प्रार्थना याये न्ह्यः हे जिं लिसः बी। इमिसं धया च्वँच्वं हे जिं इमिगु खँ न्यने।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे लिसः बियादी – “स्व! जिं जिम्ह दूतयात जिगु न्ह्यःने न्ह्यःने लँपु तयार यायेत छ्वयाहये। अले छिमिसं मालाच्वंम्ह प्रभु आकाझाकां थःगु देगलय् झायादी। छिमिसं यय्कूम्ह बाचाया दूत धात्थें झायादी।”
अबलय् लाक्क हे छक्कलं मेपिं स्वर्गदूततय्गु छपुचः खनेदत। इपिं फुक्कसिनं थथे धकाः म्ये हालाः परमेश्वरयागु जयजय यात –
फय् थः मंदुथाय् न्ह्याइ, छिं उकियागु सः जक ताइ, व गनं वल, अले गन वनी धकाः छिं सी मखु। आत्मां बूपिं मनूत नं अथे हे जुइ।”
अले अन मियागु मे थें च्वंगु छुं खनेदत। थ्व मियागु मे कूकू दयाः इपिं फुक्कसिगु छेनय् छेनय् च्वन।
थ्व हाःसलं यानाः फुक्क मनूत अन मुंवल। इमिसं इमिगु थथःगु भाषां नवानाच्वंगु तायाः इपिं छक्क जुल।
प्रार्थना याये सिधये धुंकाः इपिं मुनाच्वंगु थाय् सन। अले इपिं फुक्कं पवित्र आत्मां जाल। अले इमिसं परमेश्वरयागु वचन मग्यासे नवाना जुल।
अले परमेश्वरं व अगमवक्तातय्त थ्व खँ इमिगु निंतिं जुइ मखु, लिपा छिमिगु निंतिं जुइ धकाः धयादिल। स्वर्गं छ्वयाहःगु पवित्र आत्मापाखें भिंगु खँ न्यंकीपिन्सं छिमित आः न्यंकाच्वंगु खँयात स्वर्गदूततय्सं आः तकं थुइकेत स्वयाच्वंगु दु।