4 वं स्वःगु स्वलं तुं यानाः ग्याग्यां धाल – “प्रभु, छु याये माल, धयादिसँ?” अले दूतं वयात धाल – “छं मेपिन्त याःगु ग्वाहालि व प्रार्थना खनाः परमेश्वर तसकं लय्तायादिल।
उबलय्पाखे हिजकिया जुजु उसाँय् मदयाः सी थें च्वन। वं परमप्रभुयात प्रार्थना यात अले परमप्रभुं वनापं खँ ल्हानाः वयात छगू अजू चायापुगु चिं बियादिल।
छिं वयागु प्रार्थना न्यनादिसँ। थः च्वनादीगु स्वर्गय् छिं वयागु प्रार्थना न्यनादिसँ। वं इनाप याःथें यानादिसँ। अले संसारया फुक्क जातिं छिकपिनि मनूत इस्राएलीतय्सं थें छितः म्हसीमा अले छिगु आज्ञा पालन यायेमा। इमिसं थ्व देगः जिं छिगु नांया इज्जतया लागिं दय्कागु खः धकाः नं सी।
जिगु प्रार्थना छिगु न्ह्यःने नस्वाःगु धुपाँय् थें जुइमा, अले जिं थःगु ल्हाः ल्ह्वनीबलय् व छिगु लागि सन्ध्याया बलि थें जुइमा।
वय्कलं छं छाःगु फुक्क अन्नबलियात लुमंकादीमा। वय्कः छंगु होमबलिं लय्तायादीमा। सेला
न्हापा छु जूगु खः व जितः लुमंकाब्यु, झीपिं थुपिं खँया बारे अदालतय् वनेनु, छ दोष मदुम्ह ठहरय् जुइत थःगु खँ ति।
जिं खिउँगु देशय् सुनां मसीक न्वमवाना, ‘जिं छन्त मफतय् माला’ धकाः याकूबया सन्तानयात मधया। जि परमप्रभुं सत्य नवाये, जिं पाय्छिगु खँ घोषणा याये।”
स्वर्गदूतं जितः धाल, “हे दानिएल, छ परमेश्वरया लागि तःजिम्ह खः, तप्यंक दँ अले जिं धायेत्यनागु खँ बांलाक न्यँ। छाय्धाःसा जितः छन्थाय् छ्वयाहःगु दु।” वं थथे धाये धुंकाः जि थुरथुर खाखां दना।
अले वं हारूनया पुजाहारी काय्पिन्थाय् हयेमाः। उकिं पुजाहारीं थःगु ल्हाःया छम्हू भिंगु छुचुं व चिकं, अले फुक्क धुपाँय् नाप लिकायेमाः। अले वं परमप्रभुयात यःगु नस्वाः वःगु विशेष देछा लुमन्तिकथं वेदीइ छ्वय्केमाः।
परमप्रभुया भय काइपिं मनूतय्सं थःथवय् थथे खँ ल्हाना च्वंबलय् परमप्रभुं इमिगु खँ ध्यान बियाः न्यनादिल। अले वय्कःयागु भय काइपिं व वय्कःयात हनाबना तइपिनिगु नां इमिगु लुमन्तिया निंतिं वय्कःया न्ह्यःने छगू सफुतिइ च्वल।
जिं छिमित खःगु खँ धाये – गन गन भिंगु खँ न्यंकी, अन अन थ्व मिसां याःगु थ्व खँ नं लुमंकेत न्यंकी।”
थ्व न्यनाः व तसकं ग्यात। अले वं मनं मनं थ्व छु जूगु धकाः बिचाः यात।
इमिसं ग्यानाः थस्वये तकं मफुत। व मनूतय्सं इमित धाल – “म्वाःम्हय्सित चिहानय् छाय् माः वयाच्वनागु?
थथे धाल – ‘कर्नेलियस, छं याःगु प्रार्थना व मेपिन्त ग्वाहालि याना जूगु परमेश्वरयात तसकं यल।
पावलं न्यंकाच्वंगु खँ वं नं न्यन। पावलं वयात मिखा हे लिमकासे स्वयाच्वन। वयाके थःगु ल्वय् लाय्काबी धयागु विश्वास दु धकाः सीकाः पावलं वयात
“अले जिं थथे धया – ‘प्रभु, आः जिं छु याये माल लय्?’ “अले प्रभुं जितः धयादिल – ‘दँ, दमस्कसय् हुँ। छं यायेमाःगु फुक्क खँ छन्त अन हे धाइ।’
अले निम्हय्सिनं फ्वगिंयात क्वथीक स्वयाः पत्रुसं धाल – “जिमित स्व।”
छिमिगुपाखें जितः मतिइ तयागु स्वयाः अप्वः हे दत। छिमिसं इपाफ्रोडिटसयात बीके छ्वयाहःगु ग्वाहालि नं जिगु ल्हातय् लात। छिमिसं छ्वयाहःगु थ्व ग्वाहालि ला नस्वाः वःगु व परमेश्वरयात यःगु बलिदान थें खः।
छुं खँय् नं पीर काये मते। छिमित माःगु खँ प्रार्थना यानाः सुभाय् बियाः परमेश्वरयात बिन्ति या।
मेपिन्त भिंका जुइगु व ग्वाहालि यायेगु ल्वःमंके मते। थज्याःगु बलिं हे परमेश्वर लय्तायादी।
परमेश्वरं अन्याय यानादी मखु। छिमिसं यानाच्वंगु वय्कःयागु ज्या व वय्कःयात माया यानाच्वंगु खँ, अले दाजुकिजापिन्त ग्वाहालि याःगु व यानाच्वंगु खँ नं वय्कलं ल्वःमंकादी मखु।
विश्वासीतय्सं याःगु प्रार्थना नापनापं स्वर्गदूतयागु ल्हातिइ च्यानाच्वंगु गुँगूया कुँत्याः च्वय् थाहां वनाच्वन।
अनंलि परमप्रभु वया न्ह्यःने दंझाल अले न्हापा थें तुं सःतल, “शमूएल, अय् शमूएल।” शमूएलं लिसः बिल, “धयादिसँ, छिकपिनि दासं न्यनाच्वनागु दु।”