1 हनेमाःम्ह थियोफिलस, जिगु न्हापांयागु सफुलिइ येशू ख्रीष्टं यानादीगु व स्यनादीगु फुक्क खंनिसें कयाः
कांपिन्सं मिखां खन, लंग्रात न्यासि वने फत, कोह्रित लाया वन, ख्वाँय्तय्सं ताल, सीपिं मनूत हानं म्वानावल, अले चीमिपिन्सं भिंगु खँ न्यन।
अनं लिपा वया कलाः एलीशिबाया प्वाथय् दुगुलिं न्याला तक छेँनं गनं पिहां मवँसें च्वनाच्वन।
हनेमाःम्ह थियोफिलस, थ्व खँ नं जिं शुरुंनिसें बांलाक सीका थुइका तयागुलिं छितः कथंहंक च्वयेगु हे बांलाः ताल।
अले मालिकं धाःथें याये धुंकाः च्यलं वयाः वयात थथे धाल – ‘हजुर, छिं धयादी थें याये धुन, अज्ज नं थाय् दनि।’
अले वय्कलं धयादिल – “छु खँ?” इमिसं धाल – “थ्व खँ नासरतयाम्ह येशूयागु खः। वय्कः छम्ह अगमवक्ता खः। वय्कलं परमेश्वर व मनूतय्गु न्ह्यःने ततःधंगु ज्याखँ यानादीगु खः।
येशूं ज्या शुरु यानादीबलय् वय्कः स्विदँति दत। मनूतय्सं वय्कःयात योसेफया काय् धकाः धाइगु। अथे हे योसेफया बाः एली खः।
“अय् इस्राएली दाजुकिजापिं, जिं धायेत्यनागु खँ न्यनादिसँ – परमेश्वरं हे छिकपिनिगु न्ह्यःने नासरतयाम्ह येशूयात ततःधंगु व अजू चायापुगु ज्या व चिं याकाः छिकपिन्त नं क्यनादिल। थ्व खँ ला छिकपिन्सं सि हे स्यू।