हे परमप्रभु, जिगु बल व जिगु किल्ला, दुःखया दिनय् जिगु शरण कायेगु थाय्, पृथ्वीयागु ताताःपाःगु थासं जाति जातितय्सं छिथाय् वयाः धाइ, “जिमि तापाःबाज्यापिन्के ला फताहा द्यःत, ज्यालगे मजूगु मूर्तित बाहेक मेगु छुं नं मदु।
“मनूतय्सं कियाः दय्कातःगु मूर्तिया छु मू दु धकाः? वा मखुगु खँ ल्हायेगु स्यनीगु धातुया मूर्तिया छु मू दु धकाः? कारिगरं थःगु ल्हातं दय्कुम्हसिके भलसा तइ। वं ज्यालगे मजूगु मूर्तित दय्की, व मूर्तिं न्ववाये फइ मखु।
दाजुकिजापिं, परमेश्वरयात यय्क गथे यानाच्वनेमाः धयागु खँ ला छिमिसं जिमिगुपाखें स्यना काये धुंकूगु हे दु। छिपिं उकथं हे जुयाच्वंगु नं दु। छिपिं थुकथं हे अज्जं न्ह्यज्यानावने फयेमा धकाः जिमिसं छिमित प्रभुया नामं बिन्ति यानाच्वनागु दु।