1 दाऊदं न्यन, “छु शाऊलया घरानाय् बचय् जूम्ह सुं दु ला, वयात जिं जोनाथनया कारणं माया याये फइ ला?”
हे जोनाथन, जिमि किजा, छंगु निंतिं जिं विलाप याये, छ जिगु निंतिं तसकं यःम्ह व माया वंम्ह खः। छंगु माया जिगु निंतिं तसकं अजू चायापुसे च्वं, छंगु माया मिसातय्गु स्वयाः नं बांलाः।”
जुजुं दाऊद व शाऊलया काय् जोनाथनं परमप्रभुया न्ह्यःने पाफःगुलिं शाऊलया छय्, जोनाथनया काय् मपीबोशेतयात बचय् याना तल।
दाऊदं धाल, “ग्याये मते। जिं छन्त छिमि अबु जोनाथनया कारणं दया याये। जिं छिमि बाज्या शाऊलया जग्गा छन्त लितबी। अले छ जिनापं न्ह्याबलें हे टेबिलय् च्वनाः नयेगु जुइ।”
“गिलादया बर्जिल्लैया काय्पिन्त धाःसा दयामाया या, इमित छंगु टेबिलय् थःनापं नकि। छिमि दाजु अब्शालोमपाखें जि बिस्युं जुयाबलय् इपिं जिनापं हे जुल।
थः पासा व थः बौया पासायात त्वःते मते। थःत दुःख जुइबलय् थः दाजुकिजायाथाय् ग्वाहालि फ्वंवने मते। तापाःपिं दाजुकिजां स्वयाः सत्तीक च्वंपिं जःलाखःलां हे ग्वाहालि याइ।
जिं छिमित खःगु खँ धाये – सुनानं जिमि चेला खः धकाः दकलय् चिधंम्ह मनूयात तकं छगू गिलास जक लः त्वंकूसां वं सिरपाः कायेखनी।”
“अले जुजुं इमित थथे लिसः बी – ‘जिं छिमित खःगु खँ धाये – दक्वसिबय् चीधिकःम्ह किजायात छिमिसं छु याइ, व जितः हे याःगु जुइ।’
जिं छिमित धात्थें धाये – सुनानं ख्रीष्टया मनूत धकाः छिमित लः जक त्वंकूसां वयात इनाम दइ।”
मू खँ छु धाःसा, छिपिं सकलें छगू मनयापिं, क्वमिलु, दाजुकिजापिं थें थःथवय् माया याइपिं व सकसितं दया माया याइपिं जुयाच्वँ।
अनंलि जोनाथनं दाऊदयात धाल, “याउँक हुँ, छ व जि अले छिकपिनि सन्तान व जिमि सन्तानया दथुइ सदां साक्षी जुयादीम्ह परमप्रभुया नामं झीसं बाचा चिनागु दु।” अले दाऊद याकनं हे अनं वन, जोनाथन धाःसा शहरय् तुं लिहां वन।