28 अले दाऊदं थ्व खँ लिपतय् तिनिं सिल, दाऊदं धाल, “नेरया काय् अबनेरयात स्याःगुया बारे जि व जिगु राज्य परमप्रभुया न्ह्यःने सदां दोषी जूगु मदु।
परमप्रभुं धयादिल, “छं थ्व छु यानागु? छिमि किजायागु हिं जितः बँ दुनें सः बियाच्वंगु दु।
“सुनां मनूया हि बाः वय्की वयागु नं हि बाः वइ, छाय्धाःसा प रमेश्वरं मनूयात थःथें हे च्वंक दय्कादीगु दु।
शाऊलया घरानाय् हि हाय्काः वया पलेसा राज्य यायेत स्वःम्हय्सित थौं परमप्रभुं बदला कयादीगु पक्का हे खः। अले थ्व राज्य परमप्रभुं छिमि काय् अब्शालोमयात बियादिल। छ नाश जुइ धुंकल छाय्धाःसा छ ज्यानमारा खः।”
अबनेर हेबोनय् लिहां वःबलय् योआबं वलिसें सुं मदुथाय् खँ ल्हायेगु त्वह चिनाः मू ध्वाखाया लिक्क यंकल। अले वं थःकिजा असाहेल स्याःगुया बदला कायेत अबनेरयात चुपिं प्वाथय् सुयाः स्यानाबिल।
बरु योआब व वया अबुया फुक्क परिवारया छेनय् व दोष लायेमा। अले योआबया परिवारय् कइया ल्वय् वा छेंगूया पुनेयःगु ल्वय् नं गुबलय् नं मत्वःतेमा। कथिया भरय् इपिं जुइमालेमा वा तरवारं पालाः स्याइपिं वा फ्वनाजुइपिनि सन्तानत मगाःमचाः मजुइमा।”
“सुनानं सुयातं दायाः स्यात धाःसा वयात नं स्याना छ्वयेमाः।
“‘छिमिसं थः च्वनेगु थाय् अशुद्ध याये मते। हिं देशयात अशुद्ध याइ। हिया प्रायश्चित यायेत हि बाः वय्कूम्ह मनूयागु हि हे माः।
मनूत थथे हाला हःगुलिं पिलातसं छुं हे याये फइ थें मच्वनाः सकसिगुं न्ह्यःने ल्हाः सिलाः थथे धाल – “थ्व मनूयात स्याःगु दोष छिमित हे लाइ, जितः लाइ मखु।”