16 हे परमप्रभु! छिं तमं ब्वःबियादीगुलिं अले छिगु न्हाय्प्वालं पिहां वःगु मित्यालं समुद्रया बँ व पृथ्वीया जग खनेदत।
वय्कःया न्हाय्प्वालं, कुँत्याः पिहां वल। वय्कःया म्हुतुप्वालं भस्म याइगु मित्याः व च्यानाच्वंगु ल्वहं ह्यंग्वाः पिहां वल।
जिं धया, ‘थन तक जक छ वये फइ, थ्व स्वयाः न्ह्यःने मखु। थन हे छंगु तःधंगु लबुत दीमा।’
वय्कलं लाल समुद्रयात आज्ञा बियादिल अले व सुनावन। वय्कलं थः प्रजायात गंगु बं पार यानादिल।
हे परमेश्वर, छिं छाय् थथे जिमित सदांया निंतिं मयय्कादीयागु? छि थथे छाय् छिकपिनि मनू, छिकपिनि फैतय्गु बथांलिसे तंम्वयादीगु?
“हे पर्वतत, हे पृथ्वीया बल्लाःगु जग परमप्रभुयागु द्वपं ध्यान बियाः न्यँ। छाय्धाःसा थः प्रजालिसे वय्कःया छगू मुद्दा दु, वय्कलं इस्राएलयात छगू अपराधया द्वपं बियादीगु दु।
वय्कलं ब्वबियादीबलय् समुद्र सुनावनी। वय्कलं दक्व खुसित सुकादी। बाशान व कर्मेलया वाउँसे च्वंगु घाँय्ख्यः गनावनी, अले लेबनानया वाउँसे च्वंगु गुँत झ्वाः जुयावनी।