16 अनं छम्ह बुद्धि दुम्ह मिसा पिने पखालय् दनाः तःसलं थथे धाल, “न्यँ! न्यँ! योआबयात थन वा धयाब्यु, जि वनापं खँ ल्हाये।”
अथे जुयाः वं तकोय् सुं छम्ह मनू छ्वयाः छम्ह बुद्धि दुम्ह मिसायात सःतके छ्वत। अले अन थ्यंकाः वं मिसायात धाल, “छं दुखं च्वनीम्ह मिसां थें पहः या। दुखं च्वनीबलय् फीगु वसः फ्यु। छेनय् चिकं तये मते, अले तःन्हु तक दुखं च्वंम्ह मिसा थें च्वंकी।
अनंलि योआब वयाथाय् लिक्क वल अले व मिसां धाल, “छु छि हे योआब खः ला?” योआबं लिसः बिल, “खः जि हे योआब खः।” व मिसां धाल, “स्वयादिसँ, जिगु खँ न्यनादिसँ।” योआबं धाल, “धयादिसँ, जिं न्यनाच्वनागु दु।”
अनंलि व मिसा वन अले फुक्क मुनाच्वंपिं मनूतय्त थःगु बुद्धिया सल्लाह न्यंकल। अले इमिसं बिक्रीया काय् शेबाया छ्यं ध्यनाः योआबया न्ह्यःने वांछ्वयाबिल। अनंलि योआबं तुरही पुल, अले फुक्क सिपाइँत शहर त्वःताः थथःगु छेँय् लिहां वन। योआब धाःसा जुजुयाथाय् यरूशलेमय् लिहां वन।
बेबिलोनयापिं ज्ञान दुपिं मनूतय्त स्यायेत जुजुया पिवाः च्वनीपिनि नायः अर्योकयात आज्ञा ब्यूगु खः। दानिएलं बांलाक बिचाः यानाः बुद्धिं चाय्काः वलिसे खँ ल्हात।
वयागु नां नाबाल खः अले वया कलाःया नां अबीगेल खः। अबीगेल तसकं बांलाःम्ह व बुद्धि दुम्ह खः। तर वया भाःत कालेबया वंशया छम्ह नुगः छाःम्ह व मभिंगु ज्या याइम्ह खः।