14 अबनेरं योआबयात चिल्लाय् दनाः धाल, “छिमि व जिमि ल्याय्म्हपिं मनूत मध्ये सुं वयाः जिमिगु न्ह्यःने छम्ह छम्ह यानाः ल्वाये ज्यू ला?” योआबं लिसः बिल, “ज्यू, इमिसं अथे हे याये धकाः धाल।”
अथे जुयाः दाऊदया झिंनिम्ह मनूतलिसे ल्वायेत ईश्बोशेतया बेन्यामीन कुलयापिं झिंनिम्ह मनूत दन।
अनंलि इपिं फुक्कसिनं थथःगु विरोधीया छ्यं ज्वनाः बेक्वय् चुपिं सुयाबिल। थुकथं इपिं सकलें छक्कलं क्वदल। अथे जुयाः गिबोनया व थाय्यात हेल्कत-हज्जुरीम धकाः धाइ।
उखुन्हु हे तःधंगु लडाइँ जुल। अबनेर व इस्राएलया मनूत दाऊदया पुचःतपाखें बुत।
यहूदायाम्ह जुजु अमस्याहं येहूया छय्, यहोआहाजया काय् येहोआशयाथाय् थथे धाय्के छ्वत, “वा, जिनापं ल्वाःवा।”
मूर्खत मभिंगु ज्याय् लय्ताइ दुग्यां दुपिं मनूत बुद्धि दुगु ज्याय् लय्ताइ।
ल्वापु धयागु लःया मूल तज्याये थें खः, उकिं थ्वयात न्यनावने न्ह्यः हे दिकाब्यु।
भिंगु सल्लाह का, अले ताःलाइ, सल्लाह मकायेकं ल्वाःवने मते।
थःम्हं खंगु खँयात हथाय् चायाः अदालतय् यंके मते। मेम्ह साक्षीं वयाः छंगु खँ फताहा साबित यानाबिल धाःसा मछालापुका च्वनेमाली।