4 जुजुं थःगु ख्वाः त्वपुयाः ततसलं थथे धाल, “हे जिकाय् अब्शालोम! हे अब्शालोम, जि पुताः, जिकाय्!”
जुजुया मन अब्शालोमयापाखे वंगु दु धयागु खँ सरूयाहया काय् योआबं सीकल।
तर दाऊद थःगु छ्यं त्वपुयाः खालि तुतिं ख्वख्वं जैतून डाँडाय् थहां वन। वनापं दुपिं फुक्क मनूत नं थथःगु छ्यं त्वपुयाः ख्वख्वं च्वय् थहां वन।
अनंलि जुजु तसकं दुःख मन ताय्काः मू ध्वाखाया च्वय्यागु कोथाय् वनाः ख्वः वन, अले जुजु थथे धाधां ख्वख्वं वन, “जिम्ह पुताः! जिमि काय् अब्शालोम, जिकाय् अब्शालोम! छंगु पलेसा जि सीगु जूसा ज्यूगु नि! अय् अब्शालोम, जिकाय्, जिकाय्!”
इपिं लडाइँलय् बुनाः बिस्युं वनाः ख्वाः क्यने मछाःपिं थें न्वमवासे शहरय् दुने दुहां वन।
अनंलि योआब जुजुया छेँय् वयाः वयात थथे धाल, “छिगु प्राण, छिकपिनि काय्पिं, म्ह्याय्पिं, कलाःपिं व मथ्याःपिं कलाःपिनिगु प्राण बचय् याःपिं फुक्क मनूतय्गु निंतिं छिसं थौं मछालापुइकादीगु दु।