12 दाऊदयात लुइकेबलय् झीसं ख्यलय् सुतिलः क्वहां वः थें वयात हमला याये, अले वया म्वाःपिं मनूत छम्ह नं ल्यं दइ मखु।
अले बेन-हददं आहाबयात मेगु खबर छ्वल, “सामरीयायागु ल्यं दुगु धू जिमि छम्ह छम्ह सिपाइँयात छम्हु छम्हु बीत जक गाःसां द्यःतय्सं जितः बांमलाक्क सजाँय बियादीमा।”
“‘आः जिमि मालिक अश्शूरयाम्ह जुजुलिसें बाजी तयादिसँ। जिं छन्त निद्वः सल बी। स्व, छं उपिं सलगइपिं तये फु कि मफु?
जिं विदेशय् तुं म्हुयाः लः त्वना। अले थःगु तुति पालिं मिश्रया फुक्क खुसि सुकाबिया।”
छिं थः शत्रुतलिसें लडाइँ याःगु दिनय् छिकपिनि मनूत छिगु हे इच्छां न्ह्यःने वनी। सुथ न्हापांया सुतिलः थें छिकपिनि ल्याय्म्हपिं पवित्र पहाडय् छिथाय् वइ।
छंगु मनया घमण्डं छन्त धोखा ब्यूगु दु। छ ल्वहंधीया किल्लाय् च्वनीम्ह, तःजाःगु थासय् छेँ दय्कीम्ह, छं मनं मनं थथे धाइगु, ‘जितः क्वय् जमिनय् कुर्कीम्ह सु दु?’
यक्व मनूतय्गु दथुइ याकूबया ल्यंदुपिं परमप्रभुं छ्वयाहयादीगु सुतिलः व घाँसय् द्यःने लाःगु लः थें जुइ। इमिसं सुयात नं पियाच्वनी मखु, वा न मनूतय्के भलसा तइ।
व सुलाच्वंगु फुक्क थाय् लुइकि अले याकनं जिथाय् खबर ज्वना वा। थ्व ज्या पक्का हे या अनंलि जि छिपिंनापं वने। अय्नं व अनयागु हे लागाय् च्वनाच्वन धाःसा फुक्क यहूदा देशय् माःवने माःसां जिं वयात माला लुइका हये।”