16 अथे जुयाः जुजु अनं वन। अले दरबारया बिचाःसंचाः याइपिं झिम्ह मथ्याःपिं कलाःपिं बाहेक वया परिवारया फुक्क मनूत नं वयागु ल्यूल्यू वन।
“परमप्रभुं धयादी, ‘जिं छंगु थःगु हे परिवारया दथुं छन्थाय् विपत्ति हये। जिं छिमि कलाःतय्त यंकाः छंगु हे मिखां खंक छं लिक्क लाःम्ह मनूयात बी अले न्हिनय् हे व उपिं नापं द्यनी।
तःमिम्ह मनूया यक्व फैच्वलय्या बथां व सा द्वहंया बथां दु।
“खः, महाराज!” इमिसं लिसः बिल, “स्वयादिसँ, जिपिं छसपोलया आज्ञा मानय् यायेत तयार दु।”
अले जुजु व वया फुक्क मनूत शहर त्वःताः पिहां वंबलय् दकलय् लिपांगु छेँ दित।
तर झीसं झी जुजु अभिषेक यानाम्ह अब्शालोम लडाइँलय् सी धुंकल। अथे जुयाः जुजुयात लित हयेगु उपाय छाय् मयायेगु?”
दाऊद यरूशलेमय् थःगु दरबारय् थ्यंबलय् थःम्हं दरबार स्वयेत तयातःपिं झिम्ह मथ्याःपिं कलाःतय्त यंकाः मेगु छेँ कुनातल। वं इमित नयेत्वनेगु मिलय् यानाबिल, अय्नं इपिं नापं द्यं मवं। थुकथं इमित मसीतले हे कुनातल। इपिं भाःत मदुपिं मिसातय्सं थें जीवन हनाच्वने माल।
हे परमप्रभु! जिमि शत्रुत गुलि यक्व दुगु। जिगु विरोधय् गुलि मनूत दनावःगु।
आवंनिसें थ्व संसारयापिं मनूतय्सं याना जू थें छिमिसं याना जुइ मते, बरु मनयात हीकाः न्हूपिं मनूत जुयाच्वँ। थुकथं याना जूसा परमेश्वरयागु इच्छा छु खः, अले भिंगु, वय्कःयात यःगु, व छु खँ ठीक जू छिमिसं बांलाक सीके थुइके फइ।
बाराकं जबूलून व नप्ताली कुलयापिं मनूतय्त केदेशय् सःतल। झिद्वः मनूत वया ल्यूल्यू वन, दबोरा नं वलिसें वन।
जि छिकपिनि दासीं थः प्रभुयाथाय् ज्वनाः वयागु कोस्यालि थन दु। थ्व छपिनि अधीनय् दुपिं मनूतय्त बियादिसँ।
अले व काचाकाचां तयार जुयाः थः न्याम्ह दासीतनापं गधा गयाः खबर हःपिं दाऊदया मनूतनापं वन, अले व दाऊदया कलाः जुल।