14 दाऊदं यरूशलेमय् थःनापं दुपिं भारदारतय्त धाल, “झीपिं अब्शालोमपाखें बिस्युं वनेमाःगु खःसा थथें हे वनेमाल। मखुसा व याकनं थन वइ अले शहरय् च्वंपिं सुं नं बचय् जुइ मखु।”
“परमप्रभुं धयादी, ‘जिं छंगु थःगु हे परिवारया दथुं छन्थाय् विपत्ति हये। जिं छिमि कलाःतय्त यंकाः छंगु हे मिखां खंक छं लिक्क लाःम्ह मनूयात बी अले न्हिनय् हे व उपिं नापं द्यनी।
“खः, महाराज!” इमिसं लिसः बिल, “स्वयादिसँ, जिपिं छसपोलया आज्ञा मानय् यायेत तयार दु।”
तर झीसं झी जुजु अभिषेक यानाम्ह अब्शालोम लडाइँलय् सी धुंकल। अथे जुयाः जुजुयात लित हयेगु उपाय छाय् मयायेगु?”
अले इस्राएलया फुक्क कुलत थथे धयाः जवाःसवाः यानाच्वन, “जुजुं झीत थः शत्रुतपाखें छुत्कारा यानादिल, अले पलिश्तीतय्गु शक्तिं बचय् यानादिल, आः अब्शालोमं यानाः जुजु देशं बिस्युं वंगु दु।
हे परमेश्वर, सियोनयात भिं यानादिसँ, उकियात ग्वाहालि बियादिसँ। यरूशलेमया पःखाः हाकनं दय्कादिसँ।
शासकं मनूतय्त थःगु जग्गा जमिनं पितिनाछ्वयाः इमिगु सर्बय लाकाकाये मज्यू। वं थःगु हे जग्गा जमिनं छुं ब्व थः काय्पिन्त सर्बय कथं बीमाः थुकथं जिम्ह सुं मनूयात वयागु थःगु जग्गा जमिनपाखें अलग याइ मखु।’”
बप्तिस्मा बीम्ह यूहन्नां भिंगु खँ न्यंकूसांनिसें स्वर्गयागु राज्यय् दुहां वनेत मनूतय्सं धित्तुधिनाः जुल। थुकथं इमि दथुइ धेंधेंबल्लाः जुल।
‘हे कफर्नहुमय् च्वंपिं मनूत, छिमित छु स्वर्गय् थत यनी धयाच्वनागु ला? छिमित ला नरकय् क्वफाइ।’”