5 जुजुं वयात न्यन, “छन्त छु दुःख जुल?” वं लिसः बिल, “जि छम्ह विधवा मिसा खः। जिमि भाःत सी धुंकल।
परमेश्वरं काय्म्ह ख्वःगु सः ताल। अले परमेश्वरया दूतं स्वर्गं हागारयात धयाहल, “छन्त छु दुःख जुल, हागार? ग्याये मते। परमेश्वरं छिमि काय् ख्वःगु ताये धुंकल।
छेँय् लिहां वयाः तामारं हाकनं विधवाया वसः पुन।
तकोया मिसा जुजुयाथाय् वन अले बँय् भ्वसुलाः दण्डवत यानाः थथे धाल, “महाराज! जितः ग्वाहालि यानादिसँ!”
जि निम्ह काय्पिं दु। छन्हु इपिं निम्ह ख्यलय् ल्वात। इमित छुतय् याइपिं सुं नं मदु अथे जुयाः छम्हय्सिनं मेम्हय्सित स्यात।