4 तकोया मिसा जुजुयाथाय् वन अले बँय् भ्वसुलाः दण्डवत यानाः थथे धाल, “महाराज! जितः ग्वाहालि यानादिसँ!”
स्वन्हु दुखुन्हु थःगु वसः खुनाः छेनय् धू तयाः छम्ह मनू शाऊलया पालय् वल। व दाऊदया न्ह्यःने थ्यनेवं बँय् भ्वसुलाः दाऊदयात भागि यात।
अनंलि योआबं क्वमिलु जुयाः बँय् भ्वसुलाः दण्डवत यात। अले जुजुयात हनाबना तयाः थथे धयाः बिदा जुल, “हे प्रभु, जिं क्वमिलु जुयाः छःपिन्त बिन्ति यानागु छःपिन्सं नालाकयादीगुलिं जितः छिगु दया दत धकाः जि छिकपिनि दासं सिल।”
जुजुं वयात न्यन, “छन्त छु दुःख जुल?” वं लिसः बिल, “जि छम्ह विधवा मिसा खः। जिमि भाःत सी धुंकल।
अनंलि अहीमासं जुजुया न्ह्यःने बँय् भ्वसुलाः तःसलं थथे धाल, “फुक्क पाय्छि जू।” “परमप्रभु छिकपिनि परमेश्वरया प्रशंसा जुइमा! छिगु विरोधय् दंपिं मनूतय्त छिगु हे ल्हातय् बियादीगु दु।”
व ल्याय्म्हम्ह वने धुंकाः दाऊद दच्छिनं ल्वहंया ल्युने पिहां वयाः जोनाथनयात क्वछुनाः स्वकः तक भागि यात। अले निम्हय्सिनं चुप्पा नयाः निम्हं ख्वल। अले जोनाथनयात स्वयाः दाऊदयात अप्वः दुःख लगय् जुल।
अबीगेलं दाऊदयात खनाः हथाय् चाचां थःगु गधानं क्वहां वल अले दाऊदया न्ह्यःने बँय् पुलिं चुयाः