30 अथे जुयाः अब्शालोमं थः च्यःतय्त धाल, “योआबया छकू बुँ जिगु हे बुँ लिक्क दु अले उकी वं तछ्व ह्वलातःगु दु धकाः ला छिमिसं सी हे स्यू। हुँ, उकियात मि छ्वय्काब्यु।” अले वया च्यःतय्सं अथे हे यात।
अनंलि वं जुजुयाथाय् खबर छ्वयेत योआबयात सःतके छ्वल, तर योआब वये मानय् मजू। अब्शालोमं हाकनं निक्वः खुसि नं सःतके छ्वल अय्नं व वये मानय् मजू।
अनंलि योआब अब्शालोमया छेँ वनाः वयात धाल, “छिकपिनि च्यःतय्सं छाय् जिगु बुँइ मि तयाब्यूगु?”
योआबं धाल, “छनापं खँ ल्हानाः जिं थःगु ई सितिं छ्वये मखु।” अले योआब अब्शालोम दुथाय् वन, अले वं स्वंगू च्वामुसे च्वंगु कथि कयाः म्वाःम्वाकं हे सिमाय् यग्गायाच्वंम्ह अब्शालोमया छातिइ सुयाबिल।
येहूं धाल, “वयात क्वफानाछ्व!” उकिं इमिसं वयात क्वफानाछ्वल। वयागु हिया फुति अंगलय् लात अले सलतय्सं वयात न्हूबलय् इमिगु म्हय् नं हिया फुति लात।
शिमशोनं इमित धाल, “आः जिं पलिश्तीतय्गु न्ह्याक्व हे स्यंका ब्यूसां जितः दोष लाइ मखुत। जिं इमित धात्थें हे स्यंके।”