12 अनंलि व मिसां धाल, “स्वयादिसँ, जिं हाकनं छगू खँ छिथाय् तये फइ ला?” जुजुं धाल, “धा।”
अब्राहामं हानं धाल, “जि ला थ्व पृथ्वीया धू व नौ जक जूसां जिं प्रभुलिसे थुकथं खँ ल्हायेफुगु दु।
दक्वसिबय् लिपा अब्राहामं हाकनं धाल, “जिं हाकनं छकः न्यने प्रभु, तंम्वयादी मते। अन झिम्ह जक भिंपिं मनूत दत धाःसा लय्?” वय्कलं धयादिल, “झिम्ह जक भिंपिं मनू दत धाःसां जिं शहरयात नाश याये मखु।”
यहूदां न्ह्यःने वनाः धाल, “प्रभु, छि जुजु थें हे खः। जिं छुं खँ धाये, जिलिसें तंम्वयादी मते।
व मिसां हाकनं धाल, “हिया बदला काइम्हय्सिनं मभिं याके मबीत व जिमि काय्यात नं नाश यायेगुपाखें पनेत छपिन्सं परमप्रभु थः परमेश्वरयात बिन्ति यानादिसँ।” जुजुं थथे धयाः पाफल, “धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः थें, छिमि काय्यागु सँ छपु नं बँय् कुतुंवनी मखु।”
मिसां धाल, “छिसं छाय् परमेश्वरया मनूतय्त थज्याःगु मभिं यानागु? जुजुं थथे धाःगुलिं इपिं दोषी ठहरय् जुइ, छाय्धाःसा देशं पितनाछ्वम्ह मनूयात छलपोलं हाकनं लित हयादीत मानय् मजू।
अनंलि योआब वयाथाय् लिक्क वल अले व मिसां धाल, “छु छि हे योआब खः ला?” योआबं लिसः बिल, “खः जि हे योआब खः।” व मिसां धाल, “स्वयादिसँ, जिगु खँ न्यनादिसँ।” योआबं धाल, “धयादिसँ, जिं न्यनाच्वनागु दु।”
वं अज्ज थथे धाल, “जिं छितः छता खँ धायेमाःगु दु।” बतशेबां धाल, “धा।”
हे परमप्रभु, जिं छिथाय् मुद्दा हइबलय् छिं न्ह्याबलें जितः न्याय बियादीगु दु। अय्नं जितः छिनापं छिगु इन्साफया बारे खँ ल्हाये मास्ति वः। दुष्टत छाय् अपाय्सकं जियावःगु? मभिंपिं मनूत छाय् याउँक म्वानाच्वंगु?
अले अग्रिपासं पावलयात धाल – “दँ, थःगु खँ कंसां जिल।” अले वं ल्हाःभाय् यानाः थःगु खँ धाल –
पाली भ्वःपुयाः थथे धाल, “हे जिमि प्रभु, जितः हे दोष लायेमा। छिकपिनि दासीयात छकः खँ ल्हाय्के बियादिसँ, जिमि प्रभु, छपिनि दासया खँ न्यनादिसँ।