8 अले तामार अमनोनयाथाय् वःबलय् व लासाय् द्यनाच्वंगु खन। वं भचा छुचुं न्हायाः वयागु न्ह्यःने मरि छुल।
अथे जुयाः दाऊदं दरबारय् तामारयाथाय् थथे धकाः खबर छ्वल, “छिमि दाजु अमनोनया छेँय् वनाः वयागु निंतिं नसा ज्वरय् याः हुँ।”
अले वं भाजंनापं यंकाः अमनोनया न्ह्यःने तयाबिल तर अमनोनं नये मानय् मजू। अमनोनं धाल, “थनं फुक्क पिहां हुँ” अथे जुयाः फुक्कं वयागु कोथां पिहां वन।
“थः तताकेहेँ अले थः बौ वा मांया मेगु ब्याहापाखें दुम्ह तता वा केहेँ नापं द्यंम्ह मनूयात सराः लायेमाः।” अले फुक्कसिनं “आमेन” धायेमाः।
व मिसाया छेँय् लहिनातःम्ह ल्ह्वंम्ह द्वहंचा स्यानाः छुं छुचुं न्हायाः सोडा मतःगु मरि दय्कल।