30 इपिं लँय् वनाच्वंबलय् जुजु दाऊदयाथाय् थज्याःगु खबर थ्यन, “अब्शालोमं छिकपिनि फुक्क काय्पिन्त स्याये धुंकल, छम्ह नं बचय् मजू!”
अले अब्शालोमया मनूतय्सं वं धाःथें अमनोनयात स्यात। अनंलि फुक्क जुजुया काय्पिं हथाय् चाचां थथःगु खच्चर गयाः छेँपाखे वन।
दाऊद जुरुक्क दनाः तसकं दुःख मन ताय्काः थःगु वसः खुत अले बँय् भ्वसू वन। अले वनापं दुपिं च्यःतय्सं नं थथःगु वसः खुत।
यिप्तां वयात खंबलय् वं थःगु वसः खुनाः धाल, “अय् जिमि म्ह्याय्! छं जिगु नुगः क्वतुंका ब्यूगु दु। छाय् छं जितः दुःख बियागु? जिं परमप्रभुयाके छगू तःधंगु भाकल यानागु दु अले जिं व त्वाथुले मफु।”