3 तर अमनोनया योनादाब नांयाम्ह छम्ह पासा दु। व दाऊदया दाजु शिमाहया काय् खः। योनादाब तसकं चलाखम्ह खः।
परमप्रभु परमेश्वरं दय्कादीपिं पशुत मध्ये सर्प दक्वसिबय् धूर्तम्ह खः। वं मिसायात धाल, “परमेश्वरं धात्थें हे क्यबय् च्वंगु गुगुं नं सिमाय् च्वंगु फल नये मते धाःगु खः ला?”
उबलय् यहूदा थः दाजु-किजापिन्त त्वःताः क्वय् अदुल्लामय् च्वंम्ह हिरा नांयाम्ह छम्ह मनूयाथाय् च्वंवन।
यहूदां अदुल्लामय् च्वंम्ह थः पासा हीरायात फैचा छम्ह बियाः थःम्हं मिसायात त्वःताथकूगु दि लित कयाः हति धकाः छ्वत। हीरां व मिसायात लुइके मफुत।
अमनोनं थः चिरिमांपाखें दुम्ह केहेँ तामारयात थुलि यय्कल कि चच्छि न्हिच्छि वयात लुमंकाः च्वँच्वं व म्हं हे मफुत। व ब्याहा मजूनिम्ह मिसामचा जूगुलिं वयात छुं यायेत अमनोनयात थाकु।
दाऊदया दाजु शिमाहया काय् योनादाबं धाल, “इमिसं छिकपिनि फुक्क काय्पिं स्याःगु मदु। अमनोनयात जक स्याःगु खः। अब्शालोमया केहेँ तामारयात अमनोनं बलात्कार याःगु न्हिनिसें हे वं थथे यायेत स्वयाच्वंगु खः।
वं अमनोनयात धाल, “हे राजकुमार, छि छाय् न्हियान्हिथं थथे निराश जुयादीयागु, छितः छु जुल?” अनंलि अमनोनं वयात धाल, “जिं जिमि किजा अब्शालोमया केहेँ तामारयात तसकं यय्काःगु दु।”
अथे जुयाः वं तकोय् सुं छम्ह मनू छ्वयाः छम्ह बुद्धि दुम्ह मिसायात सःतके छ्वत। अले अन थ्यंकाः वं मिसायात धाल, “छं दुखं च्वनीम्ह मिसां थें पहः या। दुखं च्वनीबलय् फीगु वसः फ्यु। छेनय् चिकं तये मते, अले तःन्हु तक दुखं च्वंम्ह मिसा थें च्वंकी।
वं इस्राएलीतय्त हेस्यात, अले दाऊदया दाजु शिमाहया काय् जोनाथनं वयात स्यानाबिल।
यिशैया न्हय्म्ह काय्पिं दु, जेठाम्ह एलीआब व माइलाम्ह अबीनादाब, साहिँलाम्ह शिमेअ,
दाऊदया कका जोनाथन छम्ह सल्लाह बीम्ह, बुद्धि दुम्ह व शास्त्री खः। हक्मोनीया काय् यहीएल जुजुया काय्पिन्त स्वइम्ह खः।
तर थम्हं थःत कःघानाः व छेँ वन। अनंलि वं थः पासापिन्त व थः कलाः जेरेशयात सःतके छ्वत,
अले वया कलाः व सकल पासापिन्सं वयात धाल, “निइन्यागू मिटर तःजाःगु छगू फांसि बीगु थां थनादिसँ, अले सुथय् मोर्दकैयात थामय् यख्खाय्त जुजुयात इनाप यानादिसँ। अले खुसि जुयाः जुजुनापं भ्वय् नयेत झासँ।” हामानयात थ्व खँ तसकं यल अले वं व फांसि बीगु थां धस्वाके बिल।
अले वं थः कलाः जेरेश व थः फुक्क पासापिन्त अनं मोर्दकैयात छु छु जूगु खः व फुक्क खँ न्यंकल। वयात सल्लाहबीपिं व वया कलातं थथे धाल, “मोर्दकैया न्ह्यःने छिगु शक्ति कम जुयावंगु दु। व यहूदी जाति खः, वया विरोधय् छिसं छुं याये फइ मखु, धात्थें छि बरबाद जुइन।”
दक्वसिनं तःधंपिनिगु नुगः त्याकेत स्वइ, सकसिनं बीफुपिन्त जक पासा दय्केत स्वइ।
“जिमि प्रजा मूर्ख खः, इमिसं जितः म्हमस्यू। इपिं मभिंपिं मस्त खः। इमिके दुग्यां मदु। मभिंगु ज्या यायेत इपिं चलाख तर भिंगु ज्या याये मसः।”
थथे छाय् जुइ धाःसा, थ्व संसारयागु बुद्धि ला परमेश्वरया न्ह्यःने छुं नं मखु, थ्व हे खँय् थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरं बुद्धिमानतय्त इमिगु हे चलाखिइ ज्वनादी।”
थज्याःगु बुद्धि परमेश्वरपाखें वःगु मखु। थज्याःगु बुद्धि ला संसारं ब्यूगु, अले शैतानपाखें वःगु खः।
अले शिमशोनया कलाःयात ब्याहाबलय् अन दुम्ह वया पासायात बिल।
अनंलि शमूएलं यिशैयात न्यन, “छु छिकपिनि फुक्कं काय्पिं थुलि हे खः ला?” अले यिशैनं धाल, “कान्छाम्ह छम्ह नं दनि तर व फै ज्वःवनाच्वन।” शमूएलं यिशैयात धाल, “वयात थन सःताः हजि। व मवतले जिपिं बलि छायेत फेतुइ मखु।”
अनंलि यिशैनं शम्मायात हल। तर शमूएलं धाल, “परमप्रभुं थ्वयात नं ल्ययादीगु मखु।”