23 तर आः व सी धुंकल धाःसा जि छाय् अपसं च्वनेगु? छु जिं वयागु प्राण हाकनं लिफ्यानाहये फइ ला? व गन दु जि वयाथाय् वनीगु जुइ तर व जिथाय् वये फइ मखु।”
वया फुक्क काय् म्ह्याय्पिन्सं वयाः वयात ह्यय्केत स्वत, व मानय् मजू। वं धाल, “जि थः काय्या दुःखं च्वँच्वं हे जिमि काय्या थासय् वने।” थुकथं वं थः काय्या लागि तसकं नुगः मछिंकल।
“पृथ्वीयागु रीति थें जि सीगु ई जुल। उकिं छं थःत बल्लाका मिजंम्ह मनू जुयाः क्यँ।
जि तसकं खिउँगु गालय् वने न्ह्यः, हाकुगु किचःया देशं गुबलें लिहां मवये न्ह्यः,
छिं जितः मृत्युया ल्हातय् लःल्हानादी धकाः जिं स्यू, फुक्क म्वाःपिं थ्यनेमाःगु थासय् थ्यंकादी।
अले वय्कलं लिसः बियादिल – “जिं छन्त धात्थें धाये – थौं हे छ जि नाप स्वर्गय् वने खनी।”