7 लिफः स्वःबलय् वं जितः खन अले वं जितः सःतल। जिं लिसः बिया, ‘धयादिसँ, छु दु?’
व मनुखं धाल, “जि उबलय् गिल्बोया डाँडाय् च्वनाच्वनागु खः, जिं शाऊलं थःगु भालां चुयाच्वंगु अले शत्रुतय्गु रथत व सलगइपिं वया ल्यूल्यू वयाच्वंगु खना।
“वं जितः, ‘छ सु खः?’ धकाः न्यन। “जिं ‘जि छम्ह अमालेकी खः’ धकाः धया।
जोनाथनया काय्, शाऊलया छय् मपीबोशेत दाऊदयाथाय् वल। अले वं क्वछुनाः जुजुयात भागि यात। दाऊदं वयात धाल, “मपीबोशेत!” वं लिसः बिल, “धयादिसँ, जि छिकपिनि दास थन हे दु।”
अनंलि परमप्रभुं थथे धाःगु जिं ताल, “जिं सुयात छ्वयेगु? अले जिमिगु निंतिं सु वनेगु?” जिं लिसः बिया, “जि वने प्रभु, जितः छ्वयादिसँ!”
परमप्रभुं धयादी, “जिके न्यं मवःपिन्त जिं लिसः बीत तयार दु। अय्नं इमिसं जितः हे मालाच्वंगु मदु। ‘जि थन दु, जि थन हे दु’ धयासां जिमि प्रजा जितः प्रार्थना याःगु मदु।
अले अबीमेलेकं थःगु ल्वाभः ज्वनीम्ह ल्याय्म्हयात हथासं सःताः धाल, “थःगु तरवार पिकयाः जितः स्यानाब्यु। अबीमेलेकयात छम्ह मिसां स्यात धकाः मनूतय्सं मधायेमा।” व ल्याय्म्ह मनुखं थःगु तरवार वयागु म्हय् सुयाबिल। अले व अन हे सित।
शाऊलं धाल, “अय् अहीतूबया काय्, न्यँ!” अले वं लिसः बिल, “मालिक, धयादिसँ!”