12 अनंलि इस्राएलया घरानाया शाऊल, वया काय् जोनाथन व परमप्रभुया सिपाइँत लडाइँलय् सीगुलिं इपिं नुगःपा दादां ख्वल, अले सन्ध्याकाः इलय् तक हे इपिं अपसं च्वन।
दाऊदं न्हिच्छि हे छुं मन। अले मनूतय्सं दाऊदयात छुं भपियादिसँ धकाः धायेत वल, तर दाऊदं पाफयाः थथे धाल, “सूर्य बिनावने न्ह्यः छुं नयेगु नसा थिल धाःसा परमेश्वरं जितः कडा सजाँय बियादीमा।”
थः शत्रुतय्त विपत्ति वल धकाः लय्ताये मते, इपिं क्वःदल धकाः लय्ताये मते।
जिगु छ्यं बुँगाःचा व जिगु मिखा ख्वबिया मुहान जूगु जूसा, स्याःपिं जिमि मनूतय्गु निंतिं जि चान्हि ख्वयाच्वनेगु।
छिमिसं ततःग्वःगु ख्वलाय् दाखमद्य त्वनी, तसकं नस्वाःगु चिकं बुली। तर योसेफया सन्तानत नाश जूगुली भचा नं दुःखी मजू।
तर जिं छिमित धाये – शत्रुयात माया या, थःत दुःख बीपिनिगु निंतिं प्रार्थना या।
सुं विश्वासी बमलात धाःसा जि हे नं बमलाः थें जुइगु। अले सुनानं छम्ह विश्वासीयात पापय् लाकल धाःसा जिगु नुगः हीसे च्वनीगु।
मू खँ छु धाःसा, छिपिं सकलें छगू मनयापिं, क्वमिलु, दाजुकिजापिं थें थःथवय् माया याइपिं व सकसितं दया माया याइपिं जुयाच्वँ।
अनंलि इमिसं उपिं क्वँय्त लिकयाः याबेशया तितिसिमाया क्वसं तुं थुनाबिल अले इपिं न्हय्न्हु तक दुखं च्वं।
थुकथं शाऊल व वया स्वम्हं काय्पिं व वया ल्वाभः ज्वनीम्ह ल्याय्म्हम्ह सित। उखुन्हु हे शाऊलया फुक्कं मनूत सित।