10 छिमित नुगलय् स्याकेगु ज्या परमेश्वरं हे यानादीगुलिं व छिमिसं पश्चाताप याःगुलिं छिमित मुक्ति दत, उकिं छिमिसं दुःख ताये माःगु मदु। अय्नं थ्व संसारं ब्यूगु पश्चातापं मनूतय्त स्याइ।
राहेलं याकूबयात मचा बुइकाबी मफुगुलिं वया थः ततालिसे नुगः मुल। अले वं याकूबयात धाल, “जितः नं मस्त दय्काब्यु। मखुसा जि सिनावने।”
अनंलि दाऊदं नातानयात धाल, “जिं परमप्रभुया विरोधय् पाप यानागु दु।” नातानं लिसः बिल, “परमप्रभुं छिगु पाप यंकादीगु दु अथे जुयाः छि सी मखु।
वं अमनोनयात धाल, “हे राजकुमार, छि छाय् न्हियान्हिथं थथे निराश जुयादीयागु, छितः छु जुल?” अनंलि अमनोनं वयात धाल, “जिं जिमि किजा अब्शालोमया केहेँ तामारयात तसकं यय्काःगु दु।”
थःम्हं बियागु सल्लाह मानय् मयाःगु अहीतोपेलं थुइकल अले वं थःगु गधाया म्हय् सामान चिनाः थःगु शहरपाखे थःगु हे छेँ तुं लिहां वन। वं थःगु छेँय् फुक्क मिलय् यानाः थः यग्गानाः सित। थुकथं व सित अले वयात वया हे अबुया चिहानय् थुनाबिल।
नाबोतं धाःगु खँ न्यनाः आहाबयात तसकं म्हाइपुल अले व तमं छेँय् वन। व थःगु लासाय् वनाः अंगःपाखे थःगु ख्वाः स्वय्काः ग्वारातुलाच्वन। वं छुं नं मन।
जिं जिगु पाप नालाकाये, जिं यानागु ज्याखँय् जितः दुःख ताः।
लसतां जाःगु नुगलं ख्वालय् लसता हइ, तर स्याः नुगलं आत्मायात ख्वय्की।
चीमिपिनिगु निंतिं न्ह्याबलें म्वाये थाकु, तर लुधंपिनिगु निंतिं न्ह्याबलें भ्वय्।
चक्कंगु नुगः भिंगु वासः थें खः, न्ह्याबलें नुगः मछिंकाच्वन कि म्हया क्वँय् हे गनावनी।
मनूतय्त म्हं मफइबलय् म्वायेगु इच्छां वयात लिधंसा बियाच्वनी। तर थज्याःगु इच्छा मन्तकि मनूतय्गु म्वायेगु आशा नं फुनावनी।
न्हिलीगु स्वयाः नुगः ख्वःगु हे बांलाः। छाय्धाःसा शोकया ख्वाः नुगःया निंतिं पाय्छि जू।
इपिं ख्वख्वं लिहां वइ। जिं इमित लित हइबलय् इमिसं प्रार्थना याइ। जिं इमित खुसिया सिथ सिथ इपिं लुफिं महाइगु पिचुगु लँपुं हये। छाय्धाःसा जि इस्राएलया अबु खः, एफ्राइम जिम्ह जेठाम्ह काय् खः।
मनूत बचय् जूसां पर्वतय् बेँसीयापिं बखुंचात थें उंउं हाली। इपिं सकसिनं थथःगु अधर्मया लागि बिलाप याइ।
इमिसं छु छु यात, इमिसं गुकथं मभिंगु ज्या त्वःतल फुक्क स्वयाः परमेश्वरं थःगु मन हीकादिल। वय्कलं इमित नाश याये धकाः क्वःछिनादीगु जूसां नाश याना मदिल।
फुक्क मनू व पशुतय्सं भांग्रां फीमाः। फुक्कसिनं थःम्हं फु थें परमेश्वरयात प्रार्थना या। अले थथःगु मभिंगु व बांमलाःगु ज्या यायेगु त्वःति।
थ्व न्यनाः परमेश्वरं धयादिल, “फसिमाया कारणं छ तंम्वये ज्यू ला?” योनां लिसः बिल, “ज्यू, सी माःसां ज्यू।”
अले वं येशूं धयादीगु खँ लुमंकल – “खा हाले न्ह्यः छं जितः स्वकः तक म्हमस्यू धकाः धाइ।” अले व पिने वनाः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वल।
जिं छिकपिन्त धाये – अथे हे परमेश्वरयापिं स्वर्गदूतत नं पश्चाताप याःम्ह छम्ह पापी खनाः लय्लय्ताइ।”
“कर काइम्ह मनुखं धाःसा तापाकं हे दनाः स्वर्गय् तकं थस्वये मफयाः नुगः मछिंकाः थथे धाल – ‘परमेश्वर, जि पापीयात दया यानादिसँ।’”
इमिसं फुक्क खँ न्यने धुंकाः पत्रुसयात ब्वःबीगु त्वःताः थथे धकाः परमेश्वरयात तःधंकल – “अय्सा परमेश्वरं यहूदीमखुपिन्त नं पश्चाताप याकाः म्वाकादिल खनी।”
अय्जूगुलिं पश्चाताप यानाः छिकपिं परमेश्वरयाथाय् लिहांझासँ, अले वय्कलं छिकपिनिगु पाप हुयाछ्वयादी।
जि छिमिथाय् हानं वय्बलय् परमेश्वरं जितः छिमिगु न्ह्यःने लज्या चाये माय्कादी धकाः जि ग्यानाच्वना। अले जितः न्हापा पाप यानाः मह्यूपिं, न्हापा मभिंगु ज्या यानाः व्यभिचार यानाः व लाः लाः थें सनाः पश्चाताप मयाःपिं खनाः ख्वये वइ।
जिगु पौपाखें छिमित नुगलय् स्याके फत धकाः जि लय्तायागु मखु, बरु छिपिं थज्याःगु ज्याखं लिचिलाः परमेश्वरयाथाय् वःगुलिं लय्तायागु खः। छिमित नुगलय् स्याकेगु ज्या यानादीम्ह ला परमेश्वर हे जुयादीगुलिं जिमिसं यानाः छिमित भिं हे जुल।
छिमिसं सि हे स्यू, लिपा वं थः अबुयाके आशिष फ्वंबलय् काये मखन। वं थःम्हं म्यूगु हक ख्वलं नं लिफ्याना काये मफुत।
अनंलि थथःपिनि काय्म्ह्याय् व ज्वनायंकूगुलिं दाऊदया मनूतय्सं तं पिकयाः दाऊदयात ल्वहंत कय्केगु ख्याच्वः बिल। अले दाऊदयात वयाये थ्वयाये मन्त। तर परमप्रभु थः परमेश्वरपाखें जक दाऊदयात बल दत।