धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “प्रभुयागु मन सुनां सीके फु? प्रभुयात स्यने फुम्ह सु दु?” न्ह्यागु हे जूसां झी विश्वासीतय्के ख्रीष्टयागु मन दु।
परमेश्वरपाखें दुगु बुद्धि पवित्र, शान्ति बीगु, क्वमिलु जुइगु, मिजासं जाःगु, दया दुगु व भिंगु फल बीगु जुइ। थ्व ख्वाः स्वयाः ज्या मयाइगु व दुग्यंगु जुइ।
अले दलीलां वयात धाल, “छिं जितः थःगु बलया बारे हे कंगु मदु धाःसा छिं जितः माया याना धकाः गय् यानाः धयादीफइ? छिं जितः ध्वंलाःगु व थःगु तःधंगु बलया रहस्य मकंगु थ्व स्वक्वः खुसी जुल।”