3 स्वर्गय् झीत न्हूगु म्ह बियादी, उकिं झी म्ह मदय्क च्वनेमाली मखु।
मोशां मनूत थः यःथें जुयाच्वंगु खन। हारूनं इमित कःमघासें थः यःथें वने ब्यूगुलिं इपिं थः शत्रुतय् न्ह्यःने न्हिलेगु हुनि जुल।
थ्व संसारय् म्वाना च्वंतले झीत तसकं दुःखकष्ट जुइ। झीपिं ला स्वर्गय् च्वंगु म्हयात वसः थें फीत आय्बुयाच्वना।
थ्व संसारय् झीपिं म्वाना च्वंतले झीत तसकं दुःखकष्ट जुया च्वनीगुलिं झीगु मन ख्वः। अथे धकाः झीपिं सीत आय्बुयाच्वनागु मखु, बरु स्वर्गय् च्वंगु न्हूगु म्ह फीत आय्बुयाच्वनागु खः।
“होश यानाच्वँ, जि खुँ थें वये। मद्यंसे न्ह्यलं चाय्का च्वंम्ह धन्यम्ह खः। वसः ज्वना च्वंम्ह धात्थें धन्यम्ह खः, छाय्धाःसा इपिं नांगां जुइ माली मखु। अले थःगु नांगांगु म्ह कर्पिन्त क्यने माली मखु।”
उकिं छिमिसं तःमि जुइत मिइ दायातःगु लुँ, अले थःगु पचिनांगागु म्हया मछाः तंकेत तुयुगु लं, व मिखाय् तयेत मलम जिके न्या धकाः जिं सल्लाह बियाच्वना।