8 जिमित प्यखें दुःखकष्ट वयाच्वंगु दु। अय्नं जिमिसं आशा मत्वःता। आछु-आछु कंसां जिमिसं आशा मत्वःता।
“जि ल्याय्म्ह जूबलय् निसें हे सास्ती बियावयाच्वंगु दु, अय्नं इमिसं जितः त्याकूगु मदु।
परमेश्वरं मभिंम्ह मनूयागु ज्या ताःलाके बियादी मखु, अले न्याय याइबलय् भिंम्ह मनूयात दोषी ठहरय् यानादी मखु।
परमप्रभुया भय काइपिन्त भलसा दइ, अले इमि सन्तानयात तकं सुरक्षा दइ।
परमप्रभुयागु नां बल्लाःगु किल्ला थें खः। धर्मी मनूत थन वनाः थःगु रक्षा याये फइ।
तर परमप्रभुयाके भलसा तइपिनिगु बल हाकनं न्हूगु जुइ। इपिं इमा थें च्वय् च्वय् ब्वया जुइ अले ब्वाँय् वनाः नं त्यानुचाइ मखु। इपिं न्यासि वनाः नं मूर्च्छा जुइ मखु।
यःमरिया सिमाय् चुलि मह्ववःसां, दाखमाय् फल मसःसां, जैतूनया सिमाय् फल मदुसां, बुँइ अन्न मसःसां, गलय् फै-च्वलय् मदुसां, गलय् सा-द्वं हे मदुसां नं,
“जिं छिमित मांबौ मदुपिं थें त्वःतावने मखु, जि छिमिथाय् हानं लिहां वये।
मनूतय्सं सह याये मफइगु जाँचय् छिपिं लाःगु मदु। परमेश्वर विश्वास याये बहःम्ह खः। सह याये हे मफय्क छिमित वय्कलं जाँचय् लाकादी मखु। तर छिमिसं सह याये फयेमा धकाः जाँच नापनापं बचय् जुइगु लँ नं बियादी। थुकथं छिमिसं उकियात सह याये फइ।
थथे जूगुलिं ख्रीष्टयागु निंतिं बमलाःसां, बेइज्जत याःसां, मछिंसां, दुःखकष्ट जूसां, स्यंकेत स्वःसां, जि तसकं लय्ताः। गुबलय् जि बमलाइ अबलय् जितः बल्लाकी।
छिमित मधासे छुं नं खँ जिमिसं सुचुका तयागु मदु। बरु छिमिसं थःपिनिगु नुगः कय्कुंका तःगु दु।
न्ह्यागु हे याःसां जिपिं परमेश्वरयागु ज्या याइपिं मनूत खः धकाः क्यना। सह यानाः सह याये मफयेगु दुःखकष्ट जुलं नं, नये मखनं नं, अले तसकं थाकुलं नं जिमिसं सह यानाच्वना।
माकेडोनियाय् वयाः नं जिमित सुख दुगु मखु। अन न्ह्याथासं नं दुःखकष्ट जक जूवल। पिने ल्वापु, दुने भय हे भय दु।
छिमिथाय् वये फुगु जूसा जिं छिमिगु नुगलय् ध्वाथुइक खँ कनेगु खः। छिमिगु खँय् जिं छुं हे क्वःछी मफया च्वन।
शमूएलं शाऊलयात धाल, “छाय् छं जितः सःताः पंगः यानागु?” शाऊलं लिसः बिल, “जि तसकं दुःखय् लाःगु दु। पलिश्तीतय्सं जितः हय्कयाच्वंगु दु। परमेश्वरं जितः त्वःतूगु दु। वय्कलं न अगमवक्तातपाखें न म्हगसपाखें हे जितः लिसः बियादीगु दु। अथे जुयाः जिं छु यायेमाली धकाः न्यनेत छन्त सःतागु खः।”
अनंलि थथःपिनि काय्म्ह्याय् व ज्वनायंकूगुलिं दाऊदया मनूतय्सं तं पिकयाः दाऊदयात ल्वहंत कय्केगु ख्याच्वः बिल। अले दाऊदयात वयाये थ्वयाये मन्त। तर परमप्रभु थः परमेश्वरपाखें जक दाऊदयात बल दत।
अनंलि शाऊलं थःगु निंतिं ल्वाभः ज्वनीम्हय्सित धाल, “छंगु दापय् तरवार लिकयाः जितः सुयाब्यु अले थुपिं म्हय् चिं मतःपिं मभिंपिन्सं निन्दा यानाः जिगु बेज्जत मयायेमा।” तर व ल्वाभः ज्वनीम्ह तसकं ग्यानाः मानय् मजुल। वं अथे यायेगु आँट मयाः। अथे जुयाः शाऊलं थःगु तरवार काल अले उकिं सुयाः व सित।