1 जि स्वकः खुसि छिमिथाय् वयेत्यनागु दु। धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “निम्ह, स्वम्ह मनुखं साक्षी ब्यूसा जक सुं मनूयात दोषी ठहरय् याये फइ।”
छि जुजुनापं खँ ल्हाना च्वंबलय् लाक्क हे जि नं दुहां वयाः छिं खःगु खँ ल्हानादिल धकाः धाये।”
मेखेपाखे निम्ह लुच्चापिं मनूतय्त फेतुकाः वं परमेश्वर व जुजुयात सराः ब्यूगु दु धकाः धाय्की। अनंलि वयात पिने यंकाः ल्वहँतं कय्काः स्यानाब्यु।”
अले निम्ह लुच्चापिं मनूत वया वयागु चुलिंचू च्वन, इमिसं मनूतय् न्ह्यःने नाबोतयात थथे पाः यात, “वं जुजु व परमेश्वरयात सराः बिल।” उकिं वयात शहरं पिने यंकाः ल्वहँतं कय्काः स्यानाबिल।
“‘सुनानं सुयातं स्यात धाःसा वयात साक्षीतय्सं ब्यूगु दसिकथं जक स्यायेमाः। छम्ह जक मनूया साक्षीं सुयातं स्यायेगु सजाँय बी मज्यू।
वं छंगु खँ मन्यन धाःसा मेपिं छम्ह निम्हय्सित नं ब्वनाः हुँ। व्यवस्थाय् च्वया तः थें निम्ह स्वम्हय्सिनं साक्षी बिल धाःसा छं वयात ब्यूगु द्वपं ठीक ठहरय् जुइ।
जि छिमिथाय् हानं वयेत्यनागु दु। जि वयागु थ्वनापं स्वकः जुइ। छिमिके जिं छुं हे काये मखु। छिमिगु धिबा जितः माःगु मदु, जितः माःपिं ला छिपिं हे खः। मस्तय्सं मांबौया लागि धन मुंकातये म्वाः, मां बौपिन्सं जक मस्तय्गु लागि मुंकेगु याइ।
स्याना छ्वयेमाःम्ह मनूयात निम्ह वा स्वम्ह मनूया साक्षीं जक स्या, छम्ह हे जक मनूया साक्षीं वयात स्याये मते।
छुं नं अपराध वा अधर्मय् सुं मनूयात छम्ह जक मनूया साक्षीं सजाँय बी मते। वयात सजाँय बीत निम्ह वा स्वम्ह मनुखं साक्षी बीमाः।