इपिं नये पित्याःपिं खिचात थें खः। इपिं गुबलें नये लुमधंपिं खः। इपिं मथूपिं जवाःत खः। इपिं फुक्क थथःगु हे लँपुइ जुयाच्वंगु दु। इमिसं थःत जक भिं यायेत स्वयाच्वनी।
“शास्त्रीत व फरिसीत, छिमित धिक्कार दु। छिपिं निपाः ख्वाःपाः दुपिं खः, छाय्धाःसा छिमिसं मनूतय्त दुहां वने हे मफय्क स्वर्गया राज्ययागु लुखा तिनाब्यूगु दु। छिपिं न थःपिं हे दुहां वनी, न दुहां वनीपिन्त हे दुछ्वइ।
छाय्धाःसा वयागु व्यभिचारयागु ख्वल्चां त्वंगुलिं फुक्क जात जातियापिं मनूत नाश जुइ धुंकल। पृथ्वीयापिं जुजुपिन्सं व नाप व्यभिचार यात। वयागु गुबलें हे पूमवनीगु इच्छां यानाः संसारयापिं व्यापारीत तसकं हे धनी जुल।”