3 मनूतय्सं प्यखें “शान्ति दु, ग्याये माःगु मदु” धया च्वनीबलय् लाक्क हे इमिके प्वाथय् दुम्ह मिसायात मचाबुइ ब्यथा जू थें आकाझाकां विनाश जू वइ। अले इपिं छुं यानाः नं बचय् जुइ फइ मखु।
वयागु न्हाय्पनय् ग्यानापुगु सः थ्वयाच्वनी। शान्तिया इलय् नं लुटपाट याइपिन्सं वयात हमला याइ।
वय्कलं इमित सुरक्षा बियादी अले इमित सुरक्षा दइ। तर वय्कःया मिखां इमिगु पहःचहः स्वयाच्वनादी।
उकिं इमिसं थाःगाः कायेमफयेक आकाझाकां इमिगु नाश जुइमा। इपिं थःम्हं ग्वःगु जालय् थःपिं हे लायेमा, इपिं थःम्हं म्हूगु गालय् थःपिं हे लायेमा।
ग्यानाः इपिं अन हे मूहाल। मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसा थें इपिं वाथा वाथा कन।
जिमि शत्रुतय्त आकाझाकां कालं काःवयेमा, म्वाःम्वाकं हे इपिं पातालय् वनेमा। छाय्धाःसा इमिगु नुगः मभिंगु खं जाः।
इमिगु भ्वजं इमित नाश यायेमा, इमिगु पवित्र भ्वय् इमिगु निंतिं लिच्वः व स्वःतिपाँय् जुइमा।
न्ह्याक्व न्वाःसां मह्यूपिं मनूत न्ह्याक्व पनेत स्वःसां छन्हु आकाझाकां नाश जुयावनी।
व दिंखुन्हु समुद्रया सिथय् च्वंपिं फुक्क मनूतय्सं धाइ, ‘स्व, अश्शूरया जुजुपाखें बचय् जुइत सुयाके सुयाके झीसं भलसा तयागु खः व गुम्हय्सिथाय् ग्वाहालिया निंतिं झीपिं बिस्युं वयागु खः, इमिगु हे हालत थथे धाःसा झीपिं गुकथं बिस्युं वने फइ?’”
तर छं यक्व शत्रुत नचुगु धू थें जुइ। अले दया मदुपिंनिगु पुचः याकनं फसं पुइके यंकेगु छ्वसँ थें जुइ। छक्वलं, अले मतिइ मतःगु इलय्!
अथे जुयाः थ्व पाप छिमिगु निंतिं कुतुं वयेत्यंगु छगू तःधंगु पःखाः थें जुइ, गुगु पलखं हे दुनी।
विपत्ति छन्थाय् वइ। छं उकियात गुगु जादुनं चीकाछ्वयेगु। विनाश छन्थाय् वइ, गुकियात छं प्रायश्चित यानाः नं चीकाछ्वये फइ मखु। छं न्हापांनिसें सीके मफुगु नाश छक्वलं छन्थाय् वइ।
थुपिं निगू खँ छन्थाय् छक्वलं छन्हुं हे वइ, काय्म्ह्याय्पिं त्वःताच्वने मालीगु अले भाःत मदय्काच्वने मालीगु। छंगु जीवनय् यक्व जादु यायेगु शक्ति दःसां अले तसकं जाःगु तन्त्रमन्त्र यायेगु शक्ति दःसां उपिं फुक्क छंगु जीवनय् व हे वइ।
इपिं फुक्कसिनं थथे धाइ, “वा, जितः दाखमद्य हय्के ब्यु! झीसं अय्लाः नं यक्व त्वनेनु! कन्हय् नं थौं थें हे जुइ वा थौं स्वयाः अप्वः बांलाइ।”
वय्कलं छं थःम्हं हे स्यंपिं छिमि न्हापायापिं पासापिन्त हे छंगु च्वय्यागु थासय् तयादीबलय् छं छु धायेगु? मचा बुइकेत्यंम्ह मिसायात मचाबू ब्यथा जूगु थें छन्त मजुइ ला?
छु! छिं यहूदायात त्वःता हे दियागु खः ला? छितः सियोन तसकं मयः ला? जिमित लने हे मफय्क छाय् छिं कय्कादियागु? जिमिसं शान्तिया आशा यानाः तर छुं नं भिंगु खँ मवः। लनीगु ई पियाच्वनाः तर आतंक जक दु।
छिपिं लेबनानय् च्वनीपिं, छिपिं देवदारुया दथुइ थःत याउँक तइपिं, छिमित मचाबू ब्यथा थें सास्ती जुइबलय् छिपिं गुलि पिच्यानाः हाली।”
मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसायागु थें हाःसः, न्हापांम्ह मचा बुइकूम्ह मिसायागु थें ख्वःसः जिं ताल। स्वाँ स्वाँ यानाः थःगु ल्हाः फयाः बांलाःम्ह यरूशलेमं थथे धयाच्वंगु जिं ताल, “जि बेहोश जुयाच्वंगु दु, आः जि गथे याये! इपिं जितः स्यायेत वयाच्वंगु दु।”
जि प्रजाया घालय् इमिसं तच्वःगु घाः मखु थें यानाः पट्टी चिनाब्यूगु दु। शान्ति ला द हे मदुसां इमिसं ‘शान्ति, शान्ति’ धाइगु।
थ्व खँ न्यनेवं जिमिगु ल्हाः याग्लाप्याग्ला जुल। जिमित तसकं कष्ट जुल। जिपिं मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसा थें जुल।
जि प्रजाया घालय् इमिसं तच्वःगु घाः मखु थें यानाः पट्टी चिनाब्यूगु दु। शान्ति ला द हे मदुसां इमिसं “शान्ति, शान्ति” धाइगु।
“‘छाय्धाःसा शान्ति मदुबलय् नं जिमि मनूतय्त “शान्ति दु” धकाः धयाः इमिसं मखुगु लँय् यंकूगु दु। अले मनूतय्सं तसकं बमलाःगु पःखाः दय्कूबलय् थुपिं अगमवक्तातय्सं उकियात सख्वाः पानाः त्वपुयाब्यूगु दु।
मचा बुइकीबलय् मिसायात जूगु थें कष्ट वयाके वइ, व बुद्धि मदुम्ह मचा थें खः, गुम्ह बुइत मानय् जुइ मखु, बुइगु ई जुइ धुंकल तर व कोखय् च्वनाच्वनी।
इपिं कंझालय् अलमलय् जुयाच्वनी, अले इपिं दाखमद्यं काय्काच्वनी। इपिं गनावने धुंकूगु छ्वख्वः थें भस्म जुइ।
अय् सर्पत, अय् बिख दुम्ह सर्पया सन्तान, छिपिं गुकथं नरकयागु मिं बचय् जुइ फइ?
प्वाथय् दुम्ह मिसायात ब्यथा जुइबलय् तसकं दुःख जुइ, तर मचा बुइधुंकाः मचां यानाः वं थःत जूगु दुःख फुक्कं ल्वःमंका छ्वइ।
“‘अय् मूर्खत, हेबाय्चबाय् जक यानाजुइपिं, थुइके मफयाः छिपिं अथें सिनावनी। छिपिं दुबलय् हे जिं छगू थज्याःगु ज्या याये। जिं यानागु थ्व ज्या छिमित सुनानं कन धाःसां छिमिसं गुबलें नं पत्याः याइ मखु।’”
थ्व बाचाया वचन व सुवाः न्यंपिं मनूतय् दथुइ “जि जिद्दी जुयाः थःगु हे लँपुइ वनाच्वंसां नं बचय् जुयाच्वनी” धकाः बिचाः याइम्ह सुं मनू मदयेमाः। थज्याःगु बिचारं लखं लाःगु जमिनय् व गंगु जमिनय् विपत्ति हइ।
थुपिं प्रभुयागु तसकं बल्लाःगु जलं तापाक व प्रभुयागु ख्वाः तकं स्वये मखंक च्वनाच्वने माली। अले थुपिं सदांयात नाश जुयावनी।
अन स्वर्गय् नां च्वयातःपिं, परमेश्वरया दकलय् तःधिकःम्ह काय्यात विश्वास याना च्वंपिनिगु पुचलय् छिपिं दुथ्याःगु दु। फुक्क मनूतय्त न्याय यानादीम्ह परमेश्वर दीथाय् छिपिं वःगु दु। अन धर्मी मनूया सिद्ध जुइ धुंकूपिं आत्मात नं दु।
थपाय् मछिधंगु मुक्तियात झीसं च्यूताः मतल धाःसा झीत सजाँय बियामदी ला? प्रभु थःम्हय्सिनं हे दकलय् न्हापालाक थ्व मुक्तियागु खँ न्यंकादिल। न्यंपिन्सं थ्व खँ सत्य खः धकाः झीत क्यनाबिल।
पाप याःपिं स्वर्गदूततय्त हे नं परमेश्वरं ल्यंका मदिसे नरकय् छ्वयादिल। न्याय याइगु दिं मवतले इमित नरकया खिउँथासय् चिनाः तया तल।
नोबह व योगबहाया पुर्बपाखे पालय् च्वनिपिं मनूतय्सं छ्यलीगु लँपु जुयाः गिदोन थाहां वन अले आकाझाकां शत्रुतय्त हमला यात।