16 प्रभु स्वर्गं क्वहां झाइबलय् तस्सःगु सः ताये दइ, तःधंम्ह स्वर्गदूत हाला हइ, अले परमेश्वरयागु तुरही पुया हइ। उबलय् हे ख्रीष्टयात विश्वास यानाः सीपिं मनूत न्हापालाक म्वाना वइ।
हे जाति जातियापिं फुक्क मनूत, ल्हाःपा था। ततःसलं परमेश्वरया जयजय या!
परमेश्वर प्रशंसाया सःलिसे सिंहासनय् च्वनादीगु दु, परमप्रभु तुरहीया सःलिसें सिंहासनय् च्वनादीगु दु।
स्वन्हु खुन्हु सुथय् पर्वतय् क्वात्तुक सुपाँय् खनेदत, नँ न्यात, हाबलासा त्वल। तस्सलं तुरही पुयाहल। छाउनीइ च्वनाच्वंपिं फुक्कं ग्यानाः थरथर खात।
हाबलासा त्वःगु व पर्वतय् कुँ पिहां वःगु खनाः, अले नँ न्याःगु व तुरही पुयाहःगु सः ताःबलय् फुक्क मनूत ग्यानाः थरथर खात। इमिसं तापाक्कं हे दनाः।
व दिंखुन्हु छगू तःधंगु तुरही पुइ। अश्शूरय् नाश जूपिं व मिश्र देशय् ज्वनायंकूपिं वयाः यरूशलेमया पवित्र पर्वतय् परमप्रभुया आराधना याइ।
परमप्रभुं थः सेनातय् न्ह्यःने तसकं थ्वःगु सः न्यंकादी। वय्कलं धाःथें याइपिं वय्कःया सेना तसकं बल्लाः अले यक्व नं दु। परमप्रभुया दिं तःधं व सिक्क हे ग्यानपुसे च्वं! थ्व सुनां सह याये फइ?
“हे तःधंगु पर्वत, छ छु खः? यरूबाबेलया न्ह्यःने छ मैदान जुइतिनि। वं देगःया च्वय् फुसय् तइगु ल्वहंयात लिकयाः उकिया थासय् तइ, अले मनूत थथे धकाः ततःसलं हाली, ‘परमेश्वरं आशिष बियादीमा! थुकियात परमेश्वरं आशिष बियादीमा!’”
परमप्रभु शत्रुतय्थाय् खनेदः वइ अले वय्कःया वाण हाबलासा थें थी। दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं तुरही पुयादी, अले दच्छिनयागु ग्वःफसय् जुयाः वय्कः झायादी।
हे म्ह्याय् सियोन, लय्ताया च्वँ! हे म्ह्याय् यरूशलेम तसलं हा! स्व, छिमि जुजु छिमिथाय् झायादीगु दु। वय्कः धर्मीम्ह व मुक्ति बियादीम्ह खः। वय्कः क्वमिलुम्ह खः, वय्कः गधा गया, गधाया मचा गयाः झायादीगु दु।
याकूबय् छुं मभिंगु खने मदु। अले इस्राएलय् छुं दुःख खने मदु। परमप्रभु इमि परमेश्वर इपिं नापं दी, इमिसं इमि जुजुया जय जुइमा धकाः च्वय्काच्वंगु दु।
आः याकनं हे परमेश्वरं मनूया काय्यात झःझः धाय्क स्वर्गदूतत नाप छ्वयाहयादी। अले वय्कलं छम्ह छम्ह मनूयात इमिगु ज्या स्वयाः सिरपाः बियादी।
जिं छिमित खःगु खँ धाये – थन दनाच्वंपिं मध्ये गुलिखय् मनूत मनूया काय् जुजु जुयाः थःगु राज्यय् वःगु मखंतले ला सी तकं मखुनि।”
“मनूया काय् स्वर्गदूतत नाप जुजु जुयाः वइ अले थःगु सिंहासनय् च्वनी।
वय्कलं लिसः बियादिल – “छिं थःम्हं हे धयादिल। अय्नं जिं छिकपिन्त धाये – आवंनिसें छिकपिन्सं मनूया काय्यात परमेश्वरया जव ल्हाःपाखे च्वनाच्वंगु व सुपाँचय् वयाच्वंगु खनी।”
थथे धाल – “गालीलय् च्वंपिं मनूत, छाय् वातां दनाः आकाशय् स्वयाच्वनागु? येशू स्वर्गय् झायादीगु छिमिसं खंथें तुं वय्कः हानं अथे हे थन लिहां झायादी तिनि।”
थथे खः धयागु जूसा ख्रीष्टयात विश्वास यानाः सिनावंपिं विश्वासीत नं पापय् हे लानाच्वंगु दनी।
सीम्ह ख्रीष्ट हानं म्वानावःगु खँ सत्य खः। अय्जूगुलिं सीपिं हानं म्वाकीतिनि धयागु खँ नं सत्य खः धकाः थुकिं हे सीदत।
तर फुक्क पालंपाः जुइ। दकलय् न्हापा ख्रीष्ट म्वात, अले ख्रीष्ट हानं थन झायादीबलय् वय्कःयापिं मनूत म्वाइ।
छिमिसं परमेश्वरया काय् स्वर्गं झाइतिनि धकाः लँ स्वयाच्वंगु दु हं। वय्कः परमेश्वरं सीम्हं म्वाकादीम्ह येशू खः। न्याय याइबलय् वय्कलं झीत बचय् यानादी।
झी परमेश्वर बाः व प्रभु येशूं हे जिमित आम्कन वयेत लँ चाय्का बियादीमा।
दुःखकष्ट सियाच्वंपिं छिमित व जिमित नं वय्कलं दुःखकष्ट मदय्काबी। प्रभु येशू ख्रीष्ट वय्कःया तसकं बल्लाःपिं स्वर्गदूतत नाप स्वर्गं झायादीबलय् वय्कलं थथे यानादी।
दाजुकिजापिं, झी प्रभु येशू ख्रीष्ट झाइबलय् झीपिं फुक्कसितं वय्कः नाप छथाय् मुंकीतिनि धयागु खँ थुइकि।
प्रभु झायादीगु सुनानं सी मखु। अबलय् आकाश तसकं सः वयाः मदयावनी। अले आकाशय् च्वंगु दक्व फुक्कं छ्वयाः नौ जुयावनी। पृथ्वी व पृथ्वीइ च्वंगु नं दक्व फुक्कं नाश जुयावनी।
तःधंम्ह स्वर्गदूत मिखाएलं मोशायागु सीम्ह सुनां यंकेगु धयागु खँय् शैताननापं ल्वापु जूबलय् वयात द्वपं बीत आँट मयासें थुलि जक धाल – “परमेश्वरं छन्त ब्वःबियादी।”
प्रभुयागु दिनय् जि आत्मां जाल। जिगु ल्युने तुरही पुया हः थें तस्सलं थथे धयाहःगु सः जिं ताल –
“स्व, वय्कः सुपाँचय् झायादी तिनि, फुक्कसिगु मिखां खनीतिनि, वय्कःयात भालां सूपिन्सं नं खनी। अले संसारय् च्वंपिं फुक्क जातियापिं मनूत वय्कःयात खनाः नुगः दादां ख्वये मालीतिनि। थथे ला जु हे जुइ। आमेन!”
अले हानं जिं स्वर्गं थथे धयाहःगु सः ताल – “थ्व खँ च्व, आवंनिसें प्रभुयात विश्वास यानाः सीपिं मनूत धात्थें हे धन्यपिं खः।” आत्मां नं धयादिल – “धात्थें खः, आः इमिसं थःगु ज्यां झासु लने खनी, छाय्धाःसा इमिगु ज्यायागु फल इमिगु ल्यूल्यू वयाच्वनी।”
थुलि जुइ धुंकाः जिं आकाशय् ततसलं थथे हालाः ब्वया च्वंम्ह छम्ह इमायात खना। “आवंनिसें पृथ्वीइ च्वंपिन्त तसकं धिक्कार, धिक्कार, धिक्कार, छाय्धाःसा अझ नं स्वम्ह स्वर्गदूततय्सं थथःगु तुरही पुयाहइतिनि।”
अले परमेश्वरया न्ह्यःने दनाच्वंपिं न्हय्म्ह स्वर्गदूततय्त जिं खना। इमित न्हय्पु तुरही बिल।