19 एलीया भौ पीनहासया कलाः प्वाथय् दुम्ह खः, अले वया मचाबुइगु ई वये धुंकूगु खः। वं परमेश्वरया बाचाया सनू लाकायंकूगु अले थः ससःबौ सीगु व थः भाःत सीगु खँ न्यँसेंलि वया मचाबुइ बेथा जुल, अले मचा बुइकल।
अले वय्कलं मिसायात धयादिल, “जिं छन्त मचाबू ब्यथा अज्ज अप्वय्काबी। छं तसकं दुःख सियाः मचा बुइकी। अय्नं छंगु इच्छा भाःतपाखे हे क्वसालाच्वनी। अले वं छन्त अधीनय् तइ।”
वयात तसकं ब्यथा जुयाच्वंबलय् दिरिअजिं वयात धाल, “ग्याये मते, हाकनं काय् हे बुल।”
अबलय् हे यारोबामया काय् अबिया बिरामी जुल।
इमि पुजाहारीत तरवारं पालाः सित, इमि मिसातय्सं ख्वये तकं मखन।
जिं थ्व देगःयात शीलोयात थें नाश यानाबी, अले पृथ्वीयागु फुक्क जातितय्सं थ्व शहरया नां कयाः सराः बी।’”
व मनुखं परमेश्वरया बाचाया सनूया बारे खँ ल्हाःबलय् एली ध्वाखाया लिक्कसं दुगु थः च्वनाच्वनागु थासं लिउनेपाखे ग्वार्तु वन। व बुरा जुइ धुंकूम्ह व तसकं ल्ह्वंगुलिं ककु लद्यानाः सित। व पिइदँ तक इस्राएलीतय् नायः जुइ धुंकूम्ह खः।
व ब्यथा जुयाः सी थें च्वंबलय् वयात सुसाःकुसाः याइपिन्सं वयात धाल, “साहस या! छं काय् बूगु दु!” तर वं थ्व खँय् वास्ता नं मयाः अले लिसः नं मब्यू।