16 व मनुखं धाल, “जि लडाइँनं बिस्युं वयाम्ह खः। थौं छिथाय् तक नं थ्यंकः वया।” एलीं न्यन, “हे जिमि काय्, छु जुल?”
अले दाऊदं वयात हाकनं न्यन, “छु खबर ज्वनावया? जितः धा।” वं धाल, “सिपाइँतय्त लडाइँ जूगु थासं लिनाहल अले लडाइँलय् यक्व मनूत सित। अले शाऊल व वया काय् जोनाथनयात नं स्यात।”
अले यहोशूं आकानयात धाल, “हे जिमि काय्, परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरयात महिमा ब्यु, वय्कःयात इज्जत या! अले छं छु यानागु दु व जितः धा, जिगु न्ह्यःने व खँ सुचुके मते।”
हाकनं परमप्रभुं सःतादिल, “शमूएल!” अले व दनाः एलीयाथाय् वन अले वं धाल, “जि थन हे दु। छिं जितः सःतादियागु खः ला?” एलीं धाल, “जिमि काय्, जिं छन्त मसःता। हुँ, द्यं हुँ।”
व खबर ज्वनावःम्ह मनुखं लिसः बिल, “इस्राएलीत पलिश्तीतपाखें बिस्युं वन। थ्व झीगु निंतिं तसकं ग्यानापुगु बूगु खँ खः। थुलि जक मखु छिकपिनि काय् होप्नी व पीनहासयात स्यानाः परमेश्वरया बाचाया सनू नं लाकायंकल।”