7 थुबलय् तक नं शमूएलं परमप्रभुयात म्हमस्यूनि। अले परमप्रभुया वचन नं वयात मब्यूनि।
तर सुयां तःधंछुइ मास्ति वःसा, वं जितः म्हमस्यूगु व थूगु खँय् तःधंछुइमाः। पृथ्वीइ सदां दयाच्वनीगु दयामाया, न्याय व धार्मिकतायागु ज्या याइम्ह परमप्रभु जि हे खः। छाय्धाःसा थ्व खँय् हे जि लय्ताः,” परमप्रभुं धयादी।
वं इमित न्यन – “विश्वासी जुयाः छिमिसं पवित्र आत्मा काये धुन ला?” इमिसं धाल – “मधुंनि। जिमिसं ला पवित्र आत्मा दी धकाः आः तकं न्यनागु मदुनि।”
मचाबलय् जिं मस्तय्सं थें नवायेगु, मस्तय्सं थें मतिइ तयेगु, मस्तय्सं थें बिचाः यायेगु। आः जि तःधि जुइ धुन, उकिं जिं मचाबलय्यागु फुक्कं त्वःताछ्वये धुन।
हाकनं परमप्रभुं सःतादिल, “शमूएल!” अले व दनाः एलीयाथाय् वन अले वं धाल, “जि थन हे दु। छिं जितः सःतादियागु खः ला?” एलीं धाल, “जिमि काय्, जिं छन्त मसःता। हुँ, द्यं हुँ।”
परमप्रभुं स्वकः खुसि वयात सःतादिल, अले वं हाकनं एलीयाथाय् वना न्यं वन, “छिं जितः सःतादियागु खः। जि थन हे दु।” अनंलि परमप्रभुं हे थ्वयात सःतादीगु खः धकाः एलीं थुइकल।